Wu Wei

Het is wellicht bekend dat ik niet erg van veranderingen en onverwachte gebeurtenissen hou. Het woord 'spontaan' beschouw ik persoonlijk niet automatisch als iets positiefs. Ik ben meer van de geplande spontaniteit. Natuurlijk weet ik onderhand ook wel dat het leven juist van veranderingen aan elkaar hangt, en daar moet je als veranderingsallergische mee dealen.

De afgelopen twee en een half jaar hebben er zich twee grote gebeurtenissen voorgedaan, door een faillissement ben ik mijn baan kwijt geraakt en mijn moeder is overleden. Wat voor mij dan het beste werkt bij veranderingen en (ingrijpende) gebeurtenissen is om dat wat er gebeurt of verandert er gewoon te laten zijn en zelf niets te doen. Gewoon even pas op de plaats. Niets doen in de zin van dat holle frasen als 'het leven gaat door' en 'je moet zo snel mogelijk weer aan het werk zien te komen', voor mij zijn wat ze zijn: holle frasen. Er hadden zich veranderingen voorgedaan waar ik zelf geen controle over had, het heeft geen zin om daar dan weerstand tegen te bieden of meteen actie op te ondernemen, ik liet het gebeurde zijn wat het was en ging ervan uit dat het vanzelf een plek zou krijgen en ik voor dat moment enkel moest accepteren dat ik geen baan meer had en mijn moeder was verloren.

Terug redenerend is dit eigenlijk altijd de manier geweest hoe ik met veranderingen e.d. ben omgegaan, omdat ik niet zo erg van veranderingen hou is het op een organische manier voor mij de beste manier gebleken, accepteren dat er iets was veranderd en niet meteen een oplossing forceren.  Pas onlangs kwam ik er achter dat er een taoïstische filosofie is genaamd 'Wu Wei', wat 'niet handelen' betekent. En die filosofie stelt eigenlijk precies wat ik al in praktijk breng, bij een situatie of verandering helemaal niets doen, niets forceren, het gewoon laten zijn. Omdat ik dit vanuit mezelf al deed zonder dat ik wist dat het überhaupt een taoïstische filosofie was, ga ik ervan uit dat het een natuurlijk iets is wat ieder mens in zich draagt.

Alleen is het in onze samenleving not done om niet te handelen, niets doen is geen optie, men dient ambities en verlangens te hebben. Ik heb dat ook in meer of mindere mate om mij heen gemerkt, omdat ik ervoor koos om zaken te laten zijn en vanuit die positie verder te gaan. Men gaat vaak uit van de eigen visie en meent die naadloos te kunnen toepassen op een ander omdat de mening heerst dat die visie de enige juiste is en bovendien de maatstaf. Daar past iemand die ogenschijnlijk geen weerstand biedt aan de gang van zaken en de dingen gewoon accepteert zoals ze zijn niet in.

Het afwachten is niet nalatig of passief zijn, maar eerder meegaan met de natuurlijke stroom van gebeurtenissen. Want zoals gezegd het leven verandert voortdurend, weerstand bieden genereert juist een negatieve kracht die contraproductief zou kunnen worden. En omdat ik van nature wel een aversie tegen veranderingen heb, heb ik blijkbaar, voor mijn eigen welzijn, vanuit mezelf geleerd ze dan in godsnaam maar te laten zijn en te accepteren. Wu Wei dus.