Ik ben me nog steeds zeer bewust van het feit dat ik als voetbalonverschillige tot een minderheid behoor, dat geeft niet, daar ben ik niet minder om. Negen jaar heb ik een blogje geschreven over hoe met voetballiefhebbers om te gaan als je in de ongelukkige omstandigheid bent dat je het hele gebeuren niet kunt omzeilen.
vrijdag 8 juni 2012
Na onderzoek blijkt het dus een EK te zijn, waarvan ik dacht dat ie al begonnen was, maar het barst pas vandaag los, een maand lang. Het geeft al aan dat ik er totaal niets mee heb en ik tot een kleine minderheid behoor, daarvan ben ik me zeer bewust. Als single ben ik in de gelukkige omstandigheid dat ik er thuis ook niet mee geconfronteerd word, dat geluk heeft niet iedereen, dus voor deze mensen wil ik graag wat tips geven om deze idiote hysterie over miljonairs die achter een bal aanrennen door te komen.
De liefde voor voetbal in het algemeen en de EK en WK competities in het bijzonder, zijn in alle lagen van de bevolking voelbaar, maar over het algemeen geldt hoe lager op de sociale ladder hoe fanatieker de supporters zijn. Denk maar aan de uitdrukking 'Geef het volk brood en spelen'. Dit verklaart ook de verbazingwekkende versieringen in achterstandswijken waar hele straten op brandgevaarlijke wijze in een visioen van oranje worden omgetoverd.
Buiten voetbal zijn er talloze andere sporten, maar die doen tijdens een EK niet ter zake, hou dat voor ogen. Supportend Nederland denkt steeds dat Nederland ook gaat winnen, dat is echter nergens op gebaseerd, slechts één keer heeft Nederland een EK gewonnen, in 1988, een WK nog nooit.
Er zijn mannen die aanwijzingen schreeuwen naar het TV-scherm en voetbal,- en clubliederen drie octaven lager zingen dan hun eigenlijke stem is, ik heb eens gevraagd waarom dat is, maar daar komt niet echt een zinnig antwoord op. Ik denk dat het een soort restje oergevoel is wat nog niet is weggeëvolueerd, net zoals mannen die nooit koken, maar wel barbecueën. Heeft het Nederlands eftal gewonnen wordt er gesproken van 'wij' en 'ons', hebben ze verloren gebruikt men 'zij' en 'hun'. Tijdens het EK kun je voor iedere gemoedstoestand het woord 'oranje' zetten, dat wordt geaccepteerd. Oranjegevoel, oranjevreugde, oranjeverdriet, oranjeteleurstelling, oranjeslapeloosheid, etc. Voor ons geldt de gemoedstoestand oranjemoe, zelfs al vóór er ook maar één wedstrijd gespeeld is.
Wat je nooit moet doen:
- Bij het zien van een leuke voetballer zeggen: "Zo, die mag mij wel eens stevig in dekking nemen."
- Na een nederlaag zeggen: "Het is maar een spelletje."
- Dingen zeggen als: "Wat zit dat shirtje raar, zou het wel goed gewassen zijn"
- Als non supporter tijdens de EK oranje kleding dragen, je wilt niet dat men denkt dat je bij die ordeloze troep hoort. Zodra Nederland is uitgeschakeld kan het weer wel.
- Praten over de verloren WK finale in 1974 tegen Duitsland, dit zorgde voor een nationaal trauma zelfs voor degenen die toen nog niet geboren waren.
- Ook de WK finale uit 1990 maar liever niet aansnijden, daar werd Nederland al in de kwartfinale uitgeschakeld door alweer Duitsland.
Wat je wel kunt doen, terwijl je een boek leest of iet anders nuttigs doet tijdens de door de supporters bekeken wedstrijd, is op ieder willekeurig moment, zelfs zonder op te kijken, roepen:
- Is die scheidsrechter blind of zo
- Wat is Ronaldo* een eikel
- Geef eerst mijn fiets maar terug
- Bier allemaal?
*Cristiano Ronaldo dos Santos Aveiro is de duidelijke, maar niet openlijke, homoseksuele voetballer uit Portugal. Homoseksualiteit is een no go area binnen de voetballerij, er is geen plaats voor binnen dit bolwerk van 'echte mannen'. Hetero voetbalsupportenden voelen ook wel aan dat Ronaldo 'anders' is, maar kunnen er niks meer mee dan hem een eikel te noemen, vooral omdat hij er honderddertig keer beter uitziet dan zijzelf en hun vrouw/vriendin dat verschil ook wel ziet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten