Dit is een deel van het nog lang niet afgelopen feuilleton*

 *vrije interpretatie naar het begin van elke uitzending van de tv-serie 'Kunt U Me de Weg Naar Hamelen Vertellen Meneer'.

Het feuilleton is natuurlijk het lekkagedebacle. We tikken bijna de vier weken aan, en nog steeds helemaal niks. Nou, niks, de lekkage verergerd. In het plafond van de gang op de benedenetage is een vierde lekkagepunt ontstaan, waar, bij gebrek aan emmers (ik heb er maar drie), nu een soeppan onderstaat. De plekken zijn nu ook bruin. Een muurtje tussen de badkamer en het gangetje boven heeft ook vocht in zich opgenomen en is ook bruinig aan het worden. De betonvloeren in slaapkamer en gangetje zuigen zich steeds voller met vocht, zodat die plekken ook groter worden Vanzelfsprekend heb ik de bewonersconsulent dat middels een mail laten weten, maar zij reageert daar niet op.

Tijd dus voor een andere boeg. Ik heb donderdag een officiële klacht ingediend bij de woningbouw over de gang van zaken in het algemeen en de rol, of liever gezegd het gebrek daaraan, van de bewonersconsulent in het bijzonder. Dit nadat ik haar de gelegenheid heb gegeven om te reageren, een bezoekje af te leggen of vaart achter alles te zetten. Zoals ik al eerder heb gemeld wordt de urgentie van het hele gebeuren niet onderkent. Ik heb in die klacht ook benoemd dat ten tijde van mijn melding de schade nog beperkt was en dat ik van hen volledig herstel en vergoeding verwacht voor de bruine plekken in muur en plafond, het droogmaken van de met vocht volgezogen vloeren en de vloerbedekking in slaapkamer en gangetje die nu niet meer te redden zijn.

Wat mij het meest stoort is niet de schade en dergelijke, dat is vervelend, maar het zijn maar spullen en vervangbaar, nee, het is de tijd en energie die ik, gedwongen door hun nalatigheid, hier nu in moet steken door telkenmale hetzelfde verhaal te vertellen, die hele slaapkamer weer leeg moet halen voor vloerbedekking die ik nog moet gaan uitzoeken, thuis zijn voor herstelwerkzaamheden en straks wellicht het juridische pad op moet gaan als ze niet thuis geven, terwijl het zo makkelijk is als zij gewoon doen wat hun werk is in een aanvaardbaar tijdsbestek zodat de schade niet oploopt.  

Naschrift:

Terwijl ik de vorige laatst zin tikte ging de telefoon: de bewonersconsulent, stotterend en wel ("Ik kom haast niet meer uit mijn woorden". Dat begrijp ik. Ik had u eerder willen bellen maar het was me ontschoten". Ik had haar twee dagen geleden nog een mail gestuurd. "U staat boven aan de lijst". Werkelijk?) Ik vermoed dat mijn klacht aan de woningbouw inclusief foto's en mailwisseling de aandacht heeft getrokken, want plots had ze het over 'de clustermanager' aan wie ik die klacht verstuurd heb. Alle extra schade, naast de badkamer, zal worden opgenomen door de aannemer en naar aanleiding daarvan wordt gekeken wat de acties zullen zijn. Ik zal worden gebeld door die aannemer. We gaan het zien, want ook hier geldt: het is nog niet voorbij eer de dikke dame heeft gezongen. 

Naschrift 2:

Plotseling stond er een heer voor de deur, die was met spoed gesommeerd om naar mij toe te komen, zag de emmers, pan en lekkage en hoorde van mij dat het al ongeveer een maand zo was en vroeg zich hardop af wat de spoed dan was, dit ten gunste van mij, want hij vond het te belachelijk voor woorden hoe ik er bij zat. Hij ging de waterleiding in de badkamer door meten en kwam tot de conclusie: 'Zo lek als een mandje'. Belde zijn baas met de mededeling dat deze klus boven aan de lijst moet komen. Adviseerde mij om, als ik niet thuis was en als ik geen water nodig had de hoofdkraan dicht te draaien. Hij stelde ook dat wat ik al eerder zei dat je je vaak eerst enigszins moet opwinden eer er actie wordt ondernomen. Hij maakte ook nog een filmpje van de situatie en zond die direct door aan zijn baas. De stemoefeningen van de dikke dame zijn begonnen. 

Lekkage in het plafond van de gang beneden.

Vloer gangetje.

Vloer slaapkamer.

Muurtje tussen gangetje en badkamer.