Nu de musea weer open kunnen, verscheen er in mijn tijdlijn op Facebook een wervende mededeling over de tentoonstelling 'What a genderful world' in het Wereldmuseum in Rotterdam. Het leek me interessant en ik polste vrienden Chris en Rick of het hen ook wat leek. Ook zij waren geïnteresseerd en zo kon het gebeuren dat wij afgelopen zondag een dag hadden als B.C., before corona.
Zoals we dat altijd gedaan hadden maakten we er een gezellige dag van, het weer werkte erg mee, zodat we op het terras van Loos even konden bijpraten terwijl we genoten van een lunch en het heerlijke weer. Vervolgens naar het Wereldmuseum waar we eerst de tentoonstelling 'Kruispunt Rotterdam' bezochten. Een expositie over de culturele dynamiek, beweging en innovatie door de jaren heen van de nu meer dan 170 nationaliteiten in de stad. Wist u bijvoorbeeld dat het eerste Chinese restaurant van Nederland in de jaren twintig van de vorige eeuw opende op Katendrecht? Op deze expositie las ik één van de mooiste zinnen over veranderende tradities: 'Tradities zijn niet statisch. Ze worden heruitgevonden en aangepast aan nieuwe situaties'. Denkt u daar eens aan de komende december of zo.
Vervolgens betraden we de tentoonstelling welke ons naar het museum had gelokt, 'What a genderful world'. Hier worden door middel van foto's, voorwerpen, video's en interviews getoond hoe men wereldwijd aankijkt tegen het niet meer terug te draaien feit dat er meer is dan mannelijk en vrouwelijk. Erkenning en aandacht voor mensen die buiten de gender binary vallen. En ja, gender en sex zijn twee verschillende dingen. In mijn beleving is het langzaamaan wat vloeiender aan het worden, heel langzaamaan, we staan nog aan het begin. Er gaat een tijd komen dat het allemaal wat minder afgekaderd zal zijn, ik vermoed niet dat ik dat nog ga meemaken, maar ik vind het mooi en interessant dat ik getuige mag zijn van het begin ervan. Een zeer aan te raden expositie zeer zeker ook voor scholen.
Daarnaast heeft ook het Wereldmuseum onder de noemer 'Remix Rotterdam' een aantal stukken van het nu gesloten museum Boijmans van Beuningen tentoongesteld. Boijmans wordt verbouwd en gaat, als God het wil, in oktober van dit jaar weer open, zo zagen we toen we er langs liepen.
Na het fijne museumbezoek hebben we door de stad gewandeld en hadden zin in een cocktail en waar kan je dat beter drinken dan bij Supermercado in de Witte de With. Het is té lekker, smaakt als een vloeibaar snoepje maar dan wel met alcohol, dus nogal verraderlijk. maar op zo'n dagje wat voelt als vakantie mag het. Rick en Chris hadden voor het diner bij De Machinist gereserveerd. Daar zijn we heen gewandeld door het park bij de Euromast en hier proostten we op een mooie zomer met meer van dit soort dagen. We konden fijn buiten zitten en hebben heerlijk gedineerd.
Hoewel ik het prima heb op mijn vierkante kilometer ben ik de eerste die ook meteen toegeef hoe fijn het is weer zo nu en dan een dagje door te brengen buiten die 'safety zone' met lieve vrienden als in de dagen B.C.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten