Bloggen over sporten doe ik niet zo vaak, er is niet zo veel over te melden; je sport of je sport niet, dat is het wel zo'n beetje, maar nu ik na een half jaar een paar weken geleden weer ben begonnen, wil ik toch even een duwtje in de rug geven aan hen die er een beetje tegenaan hikken om weer te gaan. Ik herken het.
Ik had er niet zo'n moeite mee om een half jaar als bankaardappel door het leven te gaan, het had wel iets prettigs, dus toen de sportscholen weer voorzichtig open mochten moest ik wel even een drempel over. Ik ben rustig gestart om er weer in te komen, maar al vrij snel zat ik op mijn oude niveau. Zoals ik wel eens eerder heb gemeld heeft het lichaam een soort 'geheugen', dus de vorm komt er weer in. Ook het vetschort is langzaamaan aan het verdwijnen, maar ik ben er nog niet, ik kan de potloodtest voor mannen, de boxertest, nog niet met glans doorstaan. De merknaam van mijn boxers is nu enkel nog in spiegelschrift te lezen, maar op den duur zal de boxertest ook voor mij weer pinda's zijn. En ach, op mijn leeftijd mag men de teugels wat meer laten vieren, ik doe er liever wat langer over en geniet van de goede dingen van het leven, zoals heerlijke etentjes met lieve vrienden, dan dat ik mezelf van alles opleg voor een niet realistisch ideaalbeeld. Ik laat de midlife crisis graag aan anderen over, daar ben ik trouwens toch veel te nuchter voor.
Sinds vorige week hoeven we op de sportschool ook geen afspraak meer te maken, kunnen we de kleedkamers weer in en kunnen we ook weer douchen. Dit laatste was natuurlijk geen dag te vroeg in verband met de aanstaande sloop en wederopbouw van mijn badkamer. Aanstaande ja, breek me de bek niet open. Maar dat is voor een andere keer. Nu wil ik tegen iedereen zeggen die nog twijfelt en de stap nog niet heeft gezet, pak je sportactiviteiten weer op, ga gewoon weer rustig aan beginnen. De endorfine en serotonine gieren weer door je lichaam en geest en zorgen ervoor dat je je weer opperbest voelt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten