Afgelopen week mocht ik, vanwege een situatie op het werk, vijf dagen werken, maar de gedachte aan het weekend hield me op de been. Vrijdagavond ben ik met vrienden Talitha, Letitia en David gaan eten bij één van onze favoriete restaurants 'Loetje'. Favoriet bij Talitha en mij, Letitia en David kenden het nog niet. Zij hadden van ons een etentje tegoed nadat zij ons voor de lockdown hadden getrakteerd op een diner bij het Griekse restaurant. Wat in het vat zit verzuurd niet, dus nu konden we dan eindelijk samen weer uit eten gaan. Letitia en David zijn ook om nu ze kennis hebben gemaakt met 'Loetje'.
Zaterdag ben ik met Chris naar de bioscoop gegaan, niet zomaar een bioscoop, maar 'Cinerama' in Rotterdam. Het is een retrobioscoop, zoals ik die ken uit mijn jeugd. Het is op zich al een feest om er rond te lopen, alles ademt de sfeer van weleer toen er nog pauzes in de film waren en er op elke verdieping een ruimte was waar er dan kon worden verpoosd onder het nuttigen van kleine versnaperingen.
De film die we hebben gezien was 'Cruella', u weet wel, de modeontwerpster uit de animatiefilm 'One Hundred And One Dalmatians' die voor haar kledinglijn de vacht van dalmatiërs wil hebben. In deze film wordt teruggegaan naar de geboorte van Cruella, die eigenlijk Estella heet, en haar leven voordat wij haar leerden kennen als de op dalmatiërsbont beluste vrouw. Emma Stone speelt de rol van Cruella en de afschuwelijke barones von Hellman wordt met verve neergezet door Emma Thompson. Ook twee andere personages uit de oorspronkelijke film Japser (Joel Fry) en Horace (Paul Walter Hauser) komen terug in deze film. Het is een heerlijke film met een geweldige soundtrack, de film is gesitueerd halverwege jaren zestig tot halverwege jaren zeventig en de muziek is navenant.
Na de film zijn we gaan eten bij 'Caffé Italia', waar we voor de lockdown met enige regelmaat kwamen. Gelukkig heeft ook dit restaurant het overleefd. Vanwege het weer konden we fijn buiten zitten en voelde het als een vakantiedag. Dat wat we voorheen altijd als gewoon beschouwden is nu ineens bijzonder geworden. We waarderen alle leuke dingen van het leven weer extra. En daar is helemaal niks mis mee, één van de voordelen van zo'n periode met noodzakelijke maatregelen is dat je na die pas op de plaats weer eens beseft hoe bevoorrecht we eigenlijk zijn. Daarnaast zijn we meteen af van het driezoenengedoe, daar zit niemand meer op te wachten. "Elk nadeel heb se voordeel" zei een groot denker ooit, en zo is het maar net.
Hieronder wat foto's van het geweldige exterieur en interieur van Cinerama:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten