Picknicken

Talitha en ik hadden al twee of drie pogingen ondernomen om met haar pop-up terrasje ergens te gaan picknicken, maar het weer gooide steeds roet in het eten, zodat we al eens thuis hebben 'gepicknickt' en een geplande picknick omgezet hebben in een etentje bij De Bank. Maar nu namen we het zekere voor het onzekere, weken geleden hadden we 27 juni als picknickdatum geprikt om samen met Bo en César in het pittoreske Stadswandelpark van Eindhoven dan de lang verwachte picknick te gaan doen. Want op die datum zou de kans op mooi weer en zonneschijn wel ruim aanwezig zijn, was de gedachte.

Bo had aangegeven waar we konden parkeren, daarna bleek het bepakt en bezakt met het pop-up terrasje en tassen vol met comestibles in de warme zon toch nog best een stukje lopen naar het ideale plekje om alles uit te stallen en ons neder te zetten. Kleden werden uitgelegd, terrasje werd up gepopt, alle heerlijkheden werden te voorschijn gehaald, wijn en andere dranken werden ingeschonken en er werd geproost. Voor een moment leek ons idyllisch samenzijn op 'Déjeuner sur l'herbe' van Édouard Manet. De eerste geluiden van onweer lachten we hoogmoedig weg, maar toen ik dieren paarsgewijs zag lopen die duidelijk op zoek waren naar iets, had ik dat als teken moet zien van wat ons te wachten stond. 

In de ruim vijf decennia dat ik op deez' aardkloot rond loop heb ik talloze regenbuien mogen meemaken, maar deze regenbui overtrof alle andere regenbuien met gemak. Naïef als we waren stonden we eerst onder een kleedje nadat we al het eetbare in veiligheid hadden gebracht. Positief als Talitha altijd is riep ze: 'Oh, het wordt al minder'. Minder? In je dromen, dacht Moeder Natuur, gewoon nóg harder, flats! Mijn Manolo Blahnik's zijn voorgoed geruïneerd, Bo's waterproof make-up bleek, getuige haar zwarte wangen en kin, niet zo heel waterproof en Talitha was blij dat ze geen wit shirt aan had. Daar blijven staan had geen zin, maar naar de auto was te ver. Toch maar gaan lopen en eenmaal uit het park zagen we een restaurant waar we onder de luifel konden schuilen. We waren tot ons ondergoed doorweekt. 

Na overleg werd besloten dat Talitha en Bo naar de auto's gingen, zodat we niet meer met alles hoefden te sjouwen. César en ik bleven bij de spullen. Vervolgens zijn we naar Bo's huis gereden en hebben we daar de picknick alsnog gedaan. Mijn kleding ging in de droger en ik leende een joggingbroek en shirt van César. Talitha blijkt op alles voorbereid en haar auto is als de tas van Mary Poppins dus ze toverde er een volledig droge outfit uit. Bo's woning maakte veel goed, wat een heerlijk interieur, geweldige kleuren en snuisterijen. Qua inrichting zitten zij en ik wel op dezelfde lijn. 

Het was een bijzondere ervaring waar we het nog lang over zullen hebben. Doordat we nu bij Bo thuis waren zagen we Kimi, Vikki en Carolien ook nog even. Ondanks de regenbui van Bijbelse proporties was het een fijne middag met eveneens fijne mensen. Ik heb me er verder bij neergelegd dat het universum picknicken en mij gewoon geen goede combinatie vindt. De hints zijn wel overduidelijk nu.

Wat begon als een soort 'Déjeuner sur l'herbe' in beeldige kleding....

...eindigde in een picknick at home in al dan niet geleende joggingoutfits.

Meteen verliefd op dit geweldige kastje van Bo.