Vriendenweekend

Twee jaar geleden hadden we al afgesproken om gezamenlijk de toen bijna uitkomende nieuwe James Bond film te gaan bekijken. Nou, u weet het er kwam iets tussen, zodat afgelopen vrijdagavond pas het moment was dat ik samen met vrienden Rick en Chris naar Cinerama ben geweest om ons bijna drie uur lang onder te dompelen in de wereld van 007. Ik ga niets zeggen over de inhoud, want u wilt de film waarschijnlijk ook nog zien, maar één aspect wil ik toch ventileren. Ik geloof alles wat ik zie, een frêle dame in avondjapon met uitzonderlijk diep decolleté die getrainde gewapende mariniers-achtige mannen uitschakelt waarbij tijdens de intensieve scènes geen tiet het decolleté uitpiept, ik verblik of verbloos niet. Een inspector Gadget-achtige auto, heel gewoon. Maar een vijfjarig kind dat in een auto zit die bijna van de weg wordt gereden, vervolgens in een vuurgevecht terecht komt en door een eng mannetje wordt gekidnapt en geen kik geeft....DAT BESTAAT NIET!!! In mijn huidige metier maak ik mee dat kinderen in gehoor beschadigende krijssessies uitbarsten enkel omdat ze 'nee' horen over iets wat ze willen 'hebbah'. Maar goed, James Bond, het songfestival onder de films, je móet het gewoon gezien hebben. 

Zondag had ik met andere vrienden, Talitha, Remco, Pieter en Roos afgesproken een dagje 'anders Rotterdam' te gaan doen. Anders in die zin dat we eens buiten de voor ons bekende paden zouden gaan treden. Het werd voor mij een dag van eerste keren. Als eerste, na een leuke wandeling door een onbekend gedeelte van de stad, de watertaxi. We stapten op om ermee naar park Het Park te gaan. We troffen een watertaxichauffeur/schipper/bootsman/kapitein die er zin in had en ons al meenam, terwijl hij eerst naar Rivium voer, de hele ander kant op, zo hadden we waar voor ons geld. Maar zo'n watertaxi vaart als een dolle! Ik kan er nu over meepraten en hoef niet per se nog es mee. Enigszins met wat onvaste benen stapten we uit bij Sint Jobshaven om vervolgens naar park Het Park te lopen om aldaar de lunch te gebruiken. Het volgende was een wandeling naar de zo beroemde kubuswoningen aan de Blaak, waar ik al honderden keren ben langsgelopen en waar toeristen steevast een fotomoment hebben. Deze keer wilden we de voor publiek opengestelde 'kijkkubus' in. Een openbaring, het is een heel complex met naast 38 kubuswoningen ook 13 bedrijfskubussen en een grote hostelkubus. De kijkkubus sprak mijn claustrofobie flink aan, drie kleine ruimtetjes bereikbaar met smalle trappetjes met kleine gekantelde raampjes, alles zat er wel in, kamer, keuken, badkamer, en slaap- en studeerkamers, maar heel benauwend.

Na die ervaring is het een kleine stap naar terrassen bij de Oude Haven voor wijn. Daar heerlijk gezeten toen ons iets ontzettends voor ogen kwam, en u weet eenmaal gezien kan nooit meer worden ontzien. In het bruisende metropool Rotterdam bestaat zoiets als een HotTug. Een HotTug. Het is een elektrisch aangedreven boot met daarin warm water, door een hout gestookte kachel verwarmd. Voor de honderden nietsvermoedende mensen op de terrassen kwam er een HotTub voorbij met daarin wat vanuit de verte leek op een stel kaboutertjes, maar het bleken zeven identieke dames in bikini met een mutsje op. Met letterlijk open mond heb ik het gade geslagen. Alle zeven rookten ze ook, kom daar nog es om anno 2021. Het was een ontluisterend tafereel. 

Het was een dag met vrij veel eerste keren op een rij die we afsloten met een laatste eerste keer, een diner bij De Gele Kanarie. Niemand van ons kende het, maar wat een geweldige afsluiting van een hilarisch leuke dag met veel plezier. Een fijne sfeer, leuke muziek, vrolijk personeel, aangenaam publiek en daarnaast ook nog heel smakelijk en goed bereid en geserveerd eten. Bij elkaar een weekend met een gouden randje met fijne, lieve mensen.