Toen ik zaterdagavond thuiskwam na een werkweek van vijf dagen, twee avonden en extra uren voor jongere collegaatjes die zich om de week afmelden vond ik een pakje in de brievenbus. Ik had nochtans niets besteld, maar ik zag aan de verpakking en hoe het adres was vermeld dat dit niet van een bedrijf kwam. Door de plaatsnaam en postcode van de naamloze afzender had ik al een vermoeden, en die bleek juist, vriend Steven had mij een boekje gestuurd van Jos Brink, 'Blij blijven'. Hij moest erg aan mij en mijn blogs denken bij het lezen van dit boekje. Ik kan me inderdaad herinneren dat ik destijds (het boekje stamt uit 1983) ook met plezier de columns van Jos las, naast die van de eerder genoemde Simon Carmiggelt en Youp van 't Hek, nog een inspiratiebron voor mijn 'literaire aspiraties'.
Ook de titel is op mij van toepassing, zoals u al eens heeft kunnen lezen is mijn insteek van het leven immer positief en relativerend, altijd zoekend naar de zilveren lijntjes. Toen ik daar nog over door mijmerde kwam ineens in herinnering dat ik een korte periode heb gekend waarin dat niet zo was en dat die insteek daarna heel bewust is gekozen door mij simpel als overlevingsmechanisme. Ik kon me ook nog herinneren dat ik het voor mezelf destijds heb opgeschreven. Zoals u merkt loopt schrijven als een rode draad door mijn leven heen.
Het was midden jaren negentig, ik was in 1991 uit Den Haag weggegaan en gaan samenwonen waar ik in beide gevallen nog helemaal niet aan toe was. Ik cijferde mezelf volledig weg en het ging ook niet goed, jezelf wegcijferen om te denken dat je dan 'de lieve vrede' bewaart is een catastrofe die wacht om te gaan gebeuren. In drie jaar tijd verhuisde ik 3½ keer en ben op mijn werk van standplaats veranderd, van Rijswijk naar Rotterdam. Alles van de periode daarvoor moest verwerkt worden, alleen wist ik dat niet. Een goede vriend uit die dagen opende mijn ogen toen hij zei dat ik een erg sombere negatieve kijk op het leven had en dat het leek of ik een depressie had. Ik lachte dat weg. Ik een depressie, het idee!
Het was de tijd voor Google en computer, maar ik werkte in de boekhandel dus verdiepte me erin middels boeken en daar schrok ik van. De symptomen die stonden beschreven over de gemoedstoestand van mensen met depressiviteit kwamen me wel heel bekend voor. Ik heb het destijds allemaal opgeschreven, maar daar zal ik u niet mee vermoeien. In basis kwam het er op neer dat ik een gedaalde stemming had, een leeg gevoel van binnen, gebrek aan plezier in het leven, alles op de automatische piloot deed, nergens energie voor had, constant moe was en zelfs doodsgedachten had.
EN NU?? staat er groot te lezen na de opsomming van drie A4tjes. 'Ja, zo kan het niet langer, dat zie ik in' is er onder geschreven. En ook 'Als uiterste redmiddel zou ik professionele hulp moeten zoeken, maar hoe doe je dat? En dan, is het wel erg genoeg, stel ik me niet aan?' Dat laatste heeft niet plaatsgevonden, al is er niets mis mee als dat wel was gebeurd. Ik ben heel, heel langzaam vanuit een bepaalde basis weer gaan leren te genieten van kleine dingetjes. Nog vrij lang heeft er constant een donker wolkje boven mijn hoofd gehangen, maar op een goede dag was die weg. Het is nog wel een tijdje wat wankel geweest, maar uiteindelijk heb ik dus geleerd om blij te blijven.
Nu kan ik, terugkijkend en wijzer geworden, mijn vinger erop leggen. Zoals de meesten die mij kennen wel weten, ik hou helemaal niet van veranderingen, en in de periode voor de depressie waren er nogal wat geweest waar ik niet voor de volle honderd procent achter stond en ik niet de tijd nam/kreeg om er aan te wennen. Het moest worden verwerkt en ik denderde maar door dan zegt je lichaam zelf: stop.
Nu weet ik inmiddels dat ik meer dan anderen tijd nodig heb om prikkels te verwerken mede omdat ik, waar ik al eens over heb geschreven, hoog sensitief ben. Dat bestond in mijn jonge jaren nog niet. Terugkijkend had ik er op de kleuterschool al 'last' van, maar in die tijd was je gewoon een raar kind. En hoog sensitiviteit is, als je er eenmaal mee weet om te gaan, niet per se iets negatiefs, hoor, er zitten veel aspecten aan waarmee je je voordeel kunt doen.
Blij blijven, een mooi levensmotto en door het lieve gebaar van Steven om mij het boekje te sturen werden er weer heel wat laatjes open getrokken. Ik kijk erop terug en ben blij over hoe ik nu in het leven sta. Dat wil ik zeker ook blijven; blij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten