In 1986 hadden mijn ouders het plan opgevat om te gaan verhuizen van Den Haag naar Doetinchem. Lang verhaal kort, ik kreeg mijn eerste eigen flatje aangeboden in de Dalfsenstraat in Den Haag. Ik ben destijds met vrienden, de broers Edwin en Richard, gaan kijken bij de bewoonster die de woning spoedig zou verlaten en was enthousiast. Het was twee straten achter waar ik was opgegroeid, dus bleef ik in mijn vertrouwde omgeving wonen. Ik zou er op 1 december in mogen, maar ik kreeg van de gemeente Den Haag wel de sleutel om de maten op te nemen, die ik daarna weer moest inleveren. Ik heb toen meteen een sleutel laten bijmaken zodat ik al eerder erin kon. Ik weet nog dat een collega mijn durf om dat te doen zeer onbezonnen vond, maar ja, de jeugd, hè, in die tijd was de wereld mijn oester.
Op 23 november 1986, ruim een week voor dat ik er daadwerkelijk officieel in mocht, ben ik met een aantal vrienden behang gaan verwijderen. Naast Richard en Edwin waren dat andere vrienden uit die tijd, Anke, Sylvia, Miranda, Gerrit en zijn vriendin en ik meen de vriendin (van dat moment) van Edwin, maar van wie ik beiden de naam niet meer weet, terwijl ik in die periode wel op de verjaardag van de vriendin van Gerrit ben geweest. Met elkaar was het natuurlijk zo gedaan. Met name Richard en Gerrit hebben me daarna enorm geholpen met van alles, van een muurtje plaatsen tot een toiletpot installeren.
Een vriend van mijn ouders, ome Aad, was behanger en bij hem heb ik behang uitgezocht en hij heeft behangen voor een vriendenprijs. Zijn schoonzoon en een vriend hebben de keuken, badkamer en toilet getegeld, ik neem aan ook voor een vriendenprijs. Zelf heb ik alles geschilderd. Ik ben met mijn ouders naar Woonwereld Waalwijk geweest, daar werd destijds enorm veel reclame voor gemaakt, om meubels uit te zoeken. Kortom het was een hele enerverende tijd. Maandag 22 februari 1987 heb ik voor het eerst in mijn eigen flat geslapen. Mijn ouders zijn in april van dat jaar naar Doetinchem vertrokken.
Maar die 23 november 1986 en de periode daarna is me intens dierbaar, met de vrienden van toen de nieuwe stap in mijn leven zetten. We hebben 's avonds patat e.d. gehaald en dat na gedane arbeid op de grond in mijn toekomstige flat genuttigd, een soort picknicken. Als ik de foto's zie komt daar ook altijd een stukje verdrietige weemoed bij kijken, zowel Gerrit als Richard zijn beiden veel te jong overleden aan respectievelijk een ziekte en een fataal ongeluk. Ik heb dat jaren later pas gehoord van Edwin, omdat, zoals dat vaak gaat, we elkaar uit het oog waren verloren. Maar de tijd van toen met hen zit in m'n hoofd en in m'n hart, allemaal begin twintig, nog helemaal aan het begin en niet weten wat de toekomst zou brengen. Daar kan ik nog wel eens stil van worden, omdat ik nu weet dat niet voor iedereen een lange toekomst in het verschiet lag.
 |
| Edwin, vriendin van Gerrit, Gerrit, vriendin van Edwin. |
 |
| Anke en Miranda. |
 |
| Anke en Richard. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten