Na zo'n anderhalve maand anders eten kan ik de boxershorttest weer doorstaan. De boxershorttest, u weet wel, dat is voor mannen wat voor vrouwen de potloodtest is. Het betekent dat de tailleband van je boxershort niet meer dubbelklapt vanwege het vetschort, maar gewoon blijft zoals ie hoort en dat de merknaam die erop staat weer normaal te lezen is en niet in spiegelbeeld.
Het is een mooie opsteker op weg naar een wat meer aanvaardbaar lichaamsgewicht. Ik ben er nog niet, maar het geeft de mensch moed dat het vetschort langzaam maar zeker aan het verdwijnen is. Ik ben wel realistisch, het gewicht van 65 kilo dat ik in mijn tienerjaren had zal ik nooit meer bereiken, nou ja, wel tegen de tijd dat ik in ontbinding ben. Maar als man van mijn jaren moet je niet te mager willen zijn en 65 kilo is absoluut niet wenselijk meer. Het gewicht waar ik naar toe wil is haalbaar en ook gezond gezien mijn lengte. Ik ga ook niet maniakaal elke dag op de weegschaal staan, eens in de maand op de 1e vind ik mooi genoeg en dan, ik merk het ook aan mijn kleding, natuurlijk door de boxershorttest, maar ook met broeken en shirts, het zit allemaal net wat comfortabeler.
Daarnaast voel ik me over de hele linie meer senang nu ik gezonder eet en daardoor op een acceptabel gewicht afsteven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten