Het zat helemaal niet in de planning en was ook helemaal niet de bedoeling, maar toen ik van de week met het verplanten van de plantjes de laatste puntjes op de i aan het zetten was in de woonkamer, keek ik eens naar mijn karpet en dacht: ik doe eens zoeken op 'kleurrijk karpet', es zien wat er tevoorschijn komt. En voor ik het wist had ik een karpet besteld.
Kleurrijk, want zoals u inmiddels wel weet ben ik gek op kleur. Het karpet zou afgelopen woensdag tussen 08:30 en 21:30 worden bezorgd, dat is een vrij brede indicatie, maar gaandeweg de dag werd de tijdspanne steeds meer ingedikt. Op een bepaald ogenblik was de tijd grofweg tussen drie en vier uur. En jawel hoor, de bel ging, de bel aan de deur, niet de bel bij de ingang van de appartementen. Ik liep naar de deur, opende die en zag het karpet op een rol staan tegen de muur naast de deur en kon nog net de bezorger de galerij zien aflopen en een hand naar me opsteken.
Wat is dat voor een vreemde manier van bezorgen van PostNL? Niet eens wachten tot de deur wordt geopend en de te bezorgen bestelling gewoon voor de deur achterlaten. Het is geen karpet van €1000,- maar het is ook geen €25,-. En ik meen te wonen in een wijk waar de buren het gewoon laten staan of, zoals ik wel eens in de buurtapp lees, het voor de veiligheid bij hen binnenzetten en dat in de app melden. Maar het geeft natuurlijk geen pas om het op deze manier te 'bezorgen'.
Maar goed, ik ben heel blij met het karpet. Hoe een spontane ingeving zomaar je week kan kleuren. Letterlijk in dit geval. De
*De titel van de blog is een generatiedingetje, het verwijst natuurlijk naar de geweldige jaren zeventig kinderserie 'Kunt U Mij De Weg Naar Hamelen Vertellen Meneer'.
 |
| Het nieuwe karpet. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten