Alle tijd

De omslag van dat ik langer in de regio Rotterdam woon dan in mijn geboortestad Den Haag, ligt al enige jaren achter me, maar toch was ik nog nooit op het Eiland Van Brienenoord geweest. Ik had er wel eens wat over gehoord, maar was er altijd vanuit gegaan dat het een soort natuureiland was, niet toegankelijk voor mensen. Hoe weinig wist ik. Als u hier klikt komt u op de Wikipediapagina waar de interessante geschiedenis van het eiland is te lezen. 

Enige tijd terug kwam tot ons dat er op het eiland een theaterfestival werd gehouden van 19 t/m 25 augustus onder de noemer 'Alle Tijd', jonge theatermakers, dansers, muzikanten en circusartiesten laten zien wat ze kunnen en voordat alles konden we genieten van een heerlijke maaltijd. Dat leek ons wel wat, zodat we gisteren voor de allereerste avond van het allereerste eilandfestival rond 17.30 uur hadden afgesproken malkander daar te treffen. Zij gingen fietsen, ik niet, ben met metro en bus gegaan, ik zou met de fiets de Van Brienenoordbrug over moeten, en u begrijpt in die rol heeft God mij niet gecast. 

Op dit soort evenementen komen altijd leuke mensen af, laat ik het zo zeggen, ik krijg meteen een jaren zestig vibe van love, peace en happiness. Een heel relaxte sfeer dus, tel daar de Schotse Hooglanders bij op die er vrijelijk rondlopen en het prachtige groen en u zult snappen dat het thema 'Alle Tijd' zeer goed gekozen was, we waren meteen in de relaxmodus. Stan had gekookt en dat was heerlijk, alles met verse ingrediënten bereid. Na het eten begon de avond, er waren verschillende voorstellingen die je na elkaar kon zien. Als eerste was er de afstudeervoorstelling van Anne Kloosterhuis 'Vliegende Wormen' die ze op dit festival dus voor de tweede keer liet zien. Het is een montagevoorstelling over de stad Rotterdam met veel herkenning, met name in het metro onderdeel en de scène met de mug die ronduit hilarisch is. Daarna was er weer even tijd om wat te drinken. Het thema was voelbaar door de hele avond, no sweat, alles lekker rustig aan. 

Daarna gingen we met een groep een wandeling over het eiland maken, wat natuurlijk erg leuk is omdat we er voor het eerst waren. Van te voren kregen we iets te horen waar we over na moesten denken tijdens de wandeling om daarna er een eigen terugkoppeling op te geven. Op zich heel leuk, maar doordat we iets te ver uit elkaar waren geplaatst was het niet zo heel goed te horen wat iedereen had te zeggen, maar de wandeling op zich was al fantastisch. Daarna zagen we de voorstelling 'I'm A Giver, Baby' die vond ik werkelijk prachtig. Nina en Gauri voegden de klanken van een harp samen met poëzie op zo'n manier dat het in elkaar overliep, de beschrijving van de harp en wat je er mee kunt als metafoor voor hoe vrouwen worden geacht met seksualiteit en hun eigen lichaam om te gaan. En dan druk ik het heel plastisch uit, zoals zij het deden was het echt adembenemend mooi.

Tussendoor steeds natuurlijk op ons gemak wat drinken en de laatste voorstelling die we zagen was een schouwspel van kleuren en schaduwen van het Shadow Liberation Theatre op lekkere vrolijke muziek kon ook het publiek participeren, de anderen gingen dat ook doen, maar ik zat heel senang het allemaal gade te slaan. Tegen die tijd was het al donker en kwamen de kleuren en het schaduwspel goed tot hun recht. Weer terug had Stan en soort kampvuurtje gemaakt waar we ons even lekker konden warmen voordat we weer op huis aangingen. 

Wat was dit ongelooflijk leuk! Het is nog de hele week met steeds andere makers en voorstellingen en ik raad het u ten zeerste aan, de sfeer, de jonge artistieke mensen, de voorstellingen, de omgeving, alles bij elkaar klopt het gewoon. Ik hoop dat het zo'n succes is dat het volgend jaar weer zal zijn. Maar het moet ook weer niet te groot worden, dat is een beetje het dilemma, zo kleinschalig is fantastisch, maar het moet ook rendabel zijn, maar te massaal haalt het het hele lieflijke en ongedwongene van zoals het nu is weer weg. Maar goed, wij kunnen in ieder geval zeggen dat we bij de allereerste editie van het Eilandfestival waren.

Vliegende Wormen. 

I'm A Giver Baby.

Shadow Liberation Theatre.