Al in april, maar eerst afgelopen zaterdag hebben we haar ons cadeautje kunnen geven. We hebben met elkaar gebrainstormd wat leuk zou zijn en we kwamen tot de slotsom dat een dagje Delft in de smaak zou vallen. Delft, zo leuk en zo dichtbij en nog onontgonnen gebied voor de voormalig jarige.
Om 10.00 uur reisden we af, we wilden eerst met de trein, maar de NS is niet zo heel betrouwbaar de laatste tijd op dit traject, vandaar dat ze de kaartjes ook met ruim acht procent willen gaan verhogen, dus besloten we om met de auto te gaan. Het weer was ons zeer gunstig gezind, niet te warm, niet te koud en een zonnetje. Allereerst natuurlijk koffie met lekkers om daarna te wandelen naar museum De Porceleyne Fles, als je Delft bezoekt, zeker als Delftmaagd, is dat wel verplicht. Delfts Blauw vind ik niet per se mooi, eigenlijk helemaal niet, maar het is wel een onderdeel van onze geschiedenis. Het museum is leuk, er is genoeg te zien, en vooral de ruimte waar men laat zien wat men allemaal kan waar geen Delfts Blauw aan te pas komt is adembenemend te noemen. Ook kom je in de, heel warme, ruimte waar het allemaal wordt gemaakt. Daarna even wat gedronken in de tuin van het museum.
De volgende activiteit naakte alweer, we hadden het natuurlijk, geheel in onze stijl, losjes ingepland allemaal, dus op ons gemak zijn we weer naar de binnenstad gelopen alwaar we een afspraak hadden met een stadsgids die ons vieren meenam voor een wandeling door de stad en onderwijl kond deed van het verleden van Delft en dan vooral de rafelrandjes, dus u begrijpt de moord op Willem van Oranje door Balthasar Gerards kwam uitgebreid aan bod alsook diens afschuwelijke foltering en ter dood veroordeling. Maar ook Pieter van Foreest die in de zestiende eeuw ruim 37 jaar stadsgeneesheer van Delft was en er de pest bestreed. Vanzelfsprekend ook aandacht voor de Oude Kerk (Scheve Jan) en Nieuwe Kerk, waar de Oranjes liggen begraven. De gids vertelde met passie op een geweldig inspirerende manier, we hingen aan haar lippen.
Het meest opzienbarende vond ik het verhaal over de kisten in de grafkelder. De overledenen liggen in een loden kist met daaromheen een houten kist, maar na verloop van tijd vergaat het hout. Dan komt uitvaartbedrijf Monuta Rotterdam in beeld. Die krijgen van te voren door over het hoe en wat van de kist, ze maken een exacte replica van het origineel en halen dan in het holst van de nacht de betreffende kist op (de laatste was van Anna Paulowna, zo vertelde onze gids). Anna wordt dan in een busje geschoven en reist naar Rotterdam alwaar de nieuwe houten kist om de loden wordt gedaan om vervolgens, wederom in de nacht, weer te worden teruggebracht naar haar laatste rustplaats vanwaar zij, en ook andere koninklijke-lijken, dus af en toe een reisje maken naar Rotterdam.
Na al deze interessante informatie even langs het gouden steentje van mijn moeder in de Jozefstraat gelopen, als ik dan in Delft ben wil ik het even zien. Daarna was het wel tijd voor wijn bij 't Postkantoor met wat vingervoedsel. Voor het diner hadden we besproken bij Sevenhills, waar sommigen van ons al eerder eens lekker en goed hadden gegeten, om de verjaardagsdag af te sluiten. Het was een heerlijke dag zo met malkander en de femme du jour heeft het fijn gevonden en daar ging het om, maar ook wij hebben ervan genoten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten