zaterdag 25 juli 2020

Mondkapjes

Die anderhalve meter maatregel met direct gevolg dat men geen fysiek contact meer heeft, dus geen handen en knuffels meer geeft, om over die vermaledijde drie zoenen nog maar te zwijgen. Ik juich het alleen maar toe, dat we daar nooit eerder aan gedacht hebben. Ik heb de namasté begroeting al omarmt (figuurlijk!). Het zoveel mogelijk thuisblijven als je ergens niet per se hoeft te zijn, is voor mij, als iemand die graag thuis is, totaal geen probleem. Maar ik ben, ondanks alle twijfels daaromtrent, net een mens, en het dragen van een mondkapje is voor mij een psychologische drempel. Waarom precies weet ik niet zo. Vermoedelijk om alle tegenstrijdige berichten over het dragen van een mondkapje, maar ook mijn, waarschijnlijk irreële angst, om niet goed te kunnen ademen telt mee alsmede dat het voor mij zo'n zichtbaar bewijs is dat het echt wel goed mis is.

Dat het goed mis is ben ik wel van doordrongen, door de berichten van over de hele wereld betreffende het coronavirus en de vele slachtoffers ervan. Vandaar ook mijn zelfopgelegde vierkante kilometer bewegingsvrijheid en het niet reizen met het openbaar vervoer. Ik loop, zoals eerder vermeld, al genoeg risico die 32 uur op mijn werk. Het is met name, naast wat ik in de media zie, ook daar dat ik merk dat vrijwel niemand zich om die anderhalve meter bekommerd. Ik moet zelf ontwijkend opereren en hopen dat die hoestende en snotterende mensen die gewoon komen winkelen niet besmet zijn.

En het is ook daarom dat ik als een dementerende bejaarde tegen de tv schreeuw ER IS GeEN EIgEn VerAntWoOrdEliJkHeid!!! als Mark Rutte of andere bewindslieden verkondigen dat het de goede kant op gaat omdat iedereen zich zo goed aan de regels houdt. Mark en de zijnen begeven zich duidelijk in andere kringen dan ik of hebben oogkleppen op, of denken meer aan de economische belangen dan aan de algemene gezondheid. Het was voor mij dan ook niet de vraag of er een tweede golf aan zou komen, maar wanneer. Zelf had ik die ingeschat na de vakanties, want ja, mensen móeten met treinen, boten en vliegtuigen naar weet ik veel waar, daar hebben ze récht op of zoiets. En dat kan in deze tijd gevolgen hebben die ze blijkbaar voor lief nemen. Dat is op zich prima, ieder heeft zo z'n eigen kijk op zaken die hij voor zichzelf kan verantwoorden, en als zij zelf het risico willen lopen op besmetting is dat een keuze. Maar even verder nadenken zal aan het licht brengen dat ze ook, zonder het te weten of zelf ziek te worden, anderen kunnen besmetten. Is het eigen ego in deze dan zo belangrijk?

Om dat te illustreren zijn er die kleine 30 reizigers uit Nederland die aangekomen in Griekenland meteen met hetzelfde vliegtuig weer terug konden omdat ze niet de juiste formulieren hadden ingevuld. Dit moeten dezelfde soort mensen zijn die als hen gevraagd wordt waar ze zich bevinden Ibiza aanwijzen op de kaart als ze op Lesbos zitten.

In alle landen om ons heen is er een mondkapjesplicht, maar Nederland gedraagt zich als het dorpje van Astrix en Obelix dat moedig weerstand blijft bieden. Het RIVM meent dat de verkeerde boodschap wordt afgegeven als mondkapjes verplicht worden in de openbare ruimte. Even ter herinnering, het RIVM vond ook dat er in februari en maart van dit jaar niet meteen conclusies verbonden moesten worden aan het oplopen van de besmettingen destijds. Voorts is men bang dat die anderhalve meter afstand houden zou kunnen verslappen doordat men zich beschermd zou voelen door het mondkapje. Lief RIVM, MEN HouDt ZiCh DaAr NU Al NieT aAn!!! 

Zijn we onderhand, nu na drie weken dat de maatregels zijn versoepeld en er al flinke stijgingen in het aantal besmettingen te constateren zijn, niet zover dat we naast die anderhalve meter ook mondkapjes gaan invoeren, dus én én? Alle landen om ons heen zijn toch niet gek? En ja, ook ik die echt met afgrijzen en aversie naar zo'n mondkapje kijk zal er dan aan moeten geloven in die spaarzame momenten dat ik me in het openbaar begeef. Want thuisblijven is voor mij nog steeds het credo.

En als het dan toch moet vind ik dit modelletje van
Einar Stefánsson wel wat. 





Geen opmerkingen:

Een reactie posten