zaterdag 30 juni 2012

Oorlelverjonging

Oorlelverjonging. Laat het woord even rustig op je inwerken met de wetenschap dat het dus écht bestaat. In de Amerikaanse (but of course) Vogue heeft vorig jaar een artikel gestaan over de noodzaak van jeudige oorlellen. Vrouwen en misschien ook mannen die eerst aan zelfdoding dachten omdat ze hun oorlellen lelijk vonden, kunnen nu voor zo'n 400 Euro een simpele ingreep ondergaan waarbij de in de jaren verslapte oorlel met afbreekbaar hyaluronzuur filler Restylane wordt ingespoten.

Ik ben geen voorstander van dergelijke injecties sinds ik ooit in een vlaag van ijdelheid Botox heb laten prikken en ik daarna, tot het na enige weken was uitgewerkt, de wenkbrauwen van Cisca Dresselhuys had. Voor mij geen naalden meer in m'n gezicht, ik laat de natuur, vertraagd, dat dan weer wel, gewoon z'n gang gaan.



Cisca Dresselhuys

vrijdag 29 juni 2012

In Memoriam: Piet Ekel

Voor alle kinderen van vroeger was Piet Ekel bekend in zijn rol van Malle Pietje in de langlopende kinderserie "Swiebertje", een rol die hij vanaf 1968 tot het eind van de serie in 1975 speelde. Hij heeft nog veel meer gedaan, zo was hij in meer dan 1000 hoorspelen te horen als stemacteur (hij was ook de stem van Lorre de papegaai in "Ja Zuster Nee Zuster") en na "Swiebertje" heeft Piet in verschillende theaterproducties gestaan. Hij was de laatst nog levende acteur uit deze veel geprezen serie. Piet is 90 jaar geworden. Hij is nu weer samen met z'n gabber Swieb, juffrouw Saartje en Bromsnor. Wat heb ik genoten van die serie!

Malle Pietje
Piet Ekel

donderdag 28 juni 2012

Toen en Nu: The Sound Of Music

De film komt uit 1965, maar is nog steeds geliefd: "The Sound Of Music". Zo nu en dan vindt er een reünie plaats met de hoofdrolspelers, dat was in 1990 vanwege het 25-jarig jubileum, en dat was een paar jaar geleden op verzoek van Oprah Winfrey in haar show ook het geval, wat een verontwaardigde reactie teweeg bracht van Dan Truhitte die in de film de rol van Rolf speelde, het liefje van Liesl omdat hij niet was uitgenodigd, maar het productieteam antwoordde dat het een Von Trapp-reunie was, en daar was hij geen onderdeel van. Ik vind dat toch raar omdat buiten hem en de Von Trapps van de andere acteurs op een paar nonnen na niemand meer in leven is. Dus op mijn blogje is hij gewoon present.


Maria - Julie Andrews


Captain von Trapp - Christopher Plummer


Liesl - Charmian Carr


Friedrich - Nicholas Hammond


Louisa - Heather Menzies


Kurt - Duane Chase


Brigitta - Angela Cartwright


Marta - Debbie Turner


Gretl - Kym Karath




Rolf - Dan Truhitte

woensdag 27 juni 2012

Ben ik nu zo slim, of...

Regelmatig zie je koppen in de krant van politici die zich, al dan niet collectief, ergens over verbazen, ergens geschokt over zijn of iets anders van dien strekking. Veelal zijn dat zaken waar wij, het gepeupel, niet eens meer één wenkbrauw richting haargrens voor bewegen omdat oorzaak en gevolg al zo duidelijk zijn dat je je afvraagt in welke parallelle wereld de boven ons gestelde dames en heren leven.

Nu weer de verontwaardiging van demissionair minister Schippers die er achter komt dat het vrij geven van de tarieven voor de tandartsen de prijzen heeft doen stijgen. Hallo! Voor het geld wat zij ontvangt zou je toch enige kundigheid verwachten, toen er alleen nog maar sprake van was zag ik op mijn netvlies al tandartsen brochures nakijken voor een leuk bootje in St. Tropez dan wel telefonisch offertes aanvragen voor een verbouwinkje aan de al riante woningen.

Maar nu reageert ze verrast en dreigt het experiment te stoppen, iets wat weer op onbegrip stuit bij de tandartsen die zich al rijk gerekend hadden. Verschillende oppositie partijen zijn er ook erg voor om het voor gezien te houden. Weer een fijn puntje voor de campagnes.

dinsdag 26 juni 2012

Londen 2012

Samen met Jeroen heerlijk een weekendje naar Londen geweest, we waren er al vroeg en konden nog niet in ons hotel inchecken, maar wel al onze koffers stallen. Het hotel St. Giles ligt heel centraal, bijna op de hoek van Oxfordstreet, zodat we direct zijn gaan winkelen. Oxfordstreet up and down gelopen, hier en daar wat gegeten en gedronken, daarna ingecheckt in het hotel waar we een heel fijne kamer hadden met zelfs nog een apart zitje er in, en omdat het de 9e etage was een heel wijds uitzicht.

Daarna het onvermijdelijke Harrods bezocht, waar Jeroen een verontrustend smsje kreeg van de kattenservicedienst die zijn kat eten zou geven en een uurtje aandacht, die kon er niet in. Jeroen lichtelijk in paniek, ik natuurlijk cool als altijd in dit soort stressvolle situaties vroeg hem of hij een lastig slot op de deur had, dat bleek niet het geval, stond de kattemie dan wel bij de goede deur? Dat bleek een schot in de roos, de dame had aan de verkeerde voordeur staan rommelen. Terug in het hotel even een powernapje gedaan om vervolgens 's-avonds naar het bruisende Soho te gaan, eveneens op loopafstand voor het diner en enig vertier.

De andere dag baadde de stad in zonneschijn en zijn we naar Covent Garden gegaan voor een ontbijtje op een terras, daar even rondgewandeld en vervolgens naar het heel oude en chique warenhuis Fortnum & Mason gelopen, dat kende Jeroen nog niet en ik wilde hem dat niet onthouden.
Met de metro naar Tower Bridge waarvandaan we graag een boottochtje over de Thames wilden gaan maken, ik herinnerde me nog waar dat was van vorig jaar, rechts beneden aan de brug, alleen kwamen we toen van de andere kant aan, dus hebben we de brug nu twee keer gelopen, deze keer hadden we gelukkig ook een overdekte boot, want het werd wat frisser.
Buckingham Palace was vergeven van politie, zodat we niet op het plein ervoor konden en zeker niet bij de hekken, er bleek een demonstratie aan de gang en er hadden zich zelfs mensen aan de hekken vastgeketend.
Weer een broodnodig powernapje (die worden heel erg ondergewaardeerd!) om vervolgens de stad in te gaan waar het helaas begon te regenen. terug in het hotel was het inmiddels na twaalven dus was Jeroen jarig, ik had wat kleine cadeautjes meegebracht, want dat is niet iets om stil voorbij te laten gaan.

Voor zondagochtend had Jeroen uitgevonden dat in Soho er een heel bijzonder zaakje was waar hij graag zijn verjaardagsontbijtje wilde gebruiken: Maison Bertaux. Nou dat was inderdaad een geweldige ervaring, een aanrader voor iedereen!
Zo'n dag van vertrek is altijd een beetje minder ontspannen dan andere dagen omdat het op tijd op het vliegveld willen zijn in je nek hijgt, maar het was vollop zon en we hebben nog wat gewandeld en op ons gemak de reis vanuit de stad naar London City Airport aangevangen, waar we helaas een uur vertraging hadden.

We hebben het heel fijn gehad en Jeroen heeft, zei hij, Londen met andere ogen bekeken dan hij het zich herinnerde, en ik blijf het een geweldige stad vinden.

"Gouden" telefooncel

De 'verboden' foto (Sir you are not allowed to take pictures here)

Omhóóóóóg
Out on the town

Jarig!

Sinds zeventienhonderdzoveel
Verjaardagsontbijtje



maandag 25 juni 2012

Reizen

Afgelopen weekend ben ik samen met vriend Jeroen naar Londen geweest, waar natuurlijk nog een blogje over komt, nu wil ik het hebben over het reizen an sich, zoals ik dat heb ervaren.
Omdat we vrijdagochtend vroeg gingen vliegen, was afgesproken dat ik donderdagavond al naar Jeroen in Leiden zou gaan. Naar Leiden is, vanuit huis,  normaal een reis van zo'n klein uur.

Maar donderdagavond barste er een heel kort maar hevig noodweer los, wat mij deed twijfelen om te gaan, maar omdat het vrij snel weer ophield om 21.00 uur toch vertrokken. Eenmaal aangekomen op station Rotterdam Blaak bleek al direct dat er van een zorgeloze reis geen sprake zou zijn, er was blikseminslag geweest en ik diende bij Rotterdam Centraal de trein naar Gouda te nemen ten einde daar over te stappen op de trein naar Leiden, daar aangekomen wees de dienstregeling uit dat ik éérst de trein naar Alphen aan den Rijn moest nemen, die net weg was wat een half uur wachten betekende, gearriveerd op Alphen zag ik dat de trein naar Leiden een kwartier vertraging had. Toen ik in de trein stapte die dus na een kwartier aankwam, bleek dat niet de juiste te zijn, zodat ik er ternauwernood nog kon uitspringen om uiteindelijk de juiste trein in te stappen om om 24.00 uur bij Jeroen aan te bellen, dit alles met koffer en tas.

's-Anderdaags moesten wij de trein van 5.30 nemen om op tijd op Schiphol te zijn voor onze vlucht, het was heerlijk om ook op de aangegeven tijden te vertrekken en aan te komen, rond 8.00 uur, plaatselijke tijd, landden wij op Londen City Airport, en gingen, na vriendelijke uitleg van de dame van de infobalie, smoothly met de DLR en de Tube richting ons hotel waar we vrij snel waren, zodat ik Londen City Airport boven Heathrow Airprot verkies.

Binnen Londen is het reizen met de Tube (metro) een snelle een over het algemeen aangename manier van reizen. (Probeer de spits te vermijden) De metro's komen binnen één tot vier minuten. Ideaal, behalve voor mensen slecht ter been, minder validen en ouders met kinderwagens.

De reis terug naar het vliegveld verliep ook weer goed, maar toen we wilden gaan instappen, was onze vlucht een uur vertraagd, naar later bleek door het weer boven de Noordzee. Eenmaal in het vliegtuig werden er veelvuldig excuses gemaakt door de stewards en de captain voor de vertraging, maar het lekkere flesje wijn en het heerlijke broodje maakten veel goed.
Thuis aangekomen had ik ook nog een excuusmail ontvangen van Air France/KLM voor de opgelopen vertraging. Keurig netjes vind ik

Dat is toch heel anders dan de treinconducteur die Jeroen  en mij ziet aankomen, Jeroen hoort roepen; "Kunnen we nog mee?" zonder iets te zeggen in de trant van 'Helaas niet, ik moet echt weg nu' de deuren sluit, gewoon omdat hij dat kan. Welkom terug in Nederland!



zaterdag 23 juni 2012

Wát?



Het pittoreske Capelle aan den IJssel wil pedofielen weren bij vrijwilligersorganisaties die werken met kinderen. Die ene zin roept bij mij direct al twee vragen op.
Waarom gebeurt dat nog niet? Want die zin lezend ga ik er dus van uit dat ze van plan zijn om het te gáán doen.
Waarom alleen bij vrijwilligersorganisaties en niet overal waar er met kinderen in aanraking wordt gekomen?



vrijdag 22 juni 2012

Herinnert U zich deze nog? #11

SHIRLEY BASSEY
"THERE'S NO PLACE LIKE LONDON"
1986


                                   
'Herinnert U zich deze nog', moet hier een beetje ruim geïnterpreteerd worden, het ontbreken van de chartposities geeft al aan dat het geen grote hit betreft, maar omdat mijn tripje naar Londen voor de deur staat wil ik dit leuke singletje toch onder de aandacht brengen.

Het nummer is geschreven door Lynsey de Paul en Gerard Kenny in opdracht van de Britisch Tourist Board en aangeboden aan Shirley Bassey om het op te nemen. De bedoeling hierachter was om Londen weer onder de aandacht van de toeristen te krijgen, wat in die jaren blijkbaar nodig was.

Het is de Britse variant op "Geef Mij Maar Amsterdam", alle voor toeristen interessante bezienswaardigheden worden in dit nummer opgesomd en bovenal hoe leuk en gezellig Londen is, zelfs in de regen, dit alles als bigband show nummer

Shirley manoeuvreert zich in de bijbehorende videoclip door de straten van Londen om alles nog eens extra luister bij te zetten, op het singlehoesje zijn fragmenten daaruit te zien.

Ondanks dat Shirley het nummer destijds in verschillende programma's zingt wordt het geen hit. Met het toeristenverkeer is het in Londen sindsdien best goed gekomen. London here I come!





donderdag 21 juni 2012

Zilvervloot

Begin dit jaar was al bekend geworden dat CDA en CU bezig waren met het plan om de Zilvervloot spaarrekening weer nieuw leven in te blazen, en het wetsvoorstel daarover is nu klaar. In het wetsvoorstel staat dat kinderen tussen de 10 en 15 jaar mee mogen doen en dan per jaar tussen de 100 en 300 Euro mogen sparen, aan het eind van de looptijd geeft het rijk dan 10% rente over het bedrag.
Het is de bedoeling om kinderen te leren om te sparen, dan moeten de ouders daar natuurlijk wel aan mee werken. Ik denk dus dat het die ouders zal aanspreken die het onderwerp sparen al in hun opvoeding hebben geïntegreerd.

Ik vind het een sympathiek voorstel van deze partijen. Al in 1958 kwam de 'jeugdspaarwet' tot stand die tot 1986 heeft bestaan, destijds ging het om jongeren vanaf 15 t/m 20 jaar en werd de 10 % rente over het ingelegde bedrag plus de rente berekend, vanaf 1987 alleen over het gespaarde bedrag zonder de rente. Vanaf 1992 werd de wet helemaal ingetrokken, maar nu zal ie er waarschijnlijk toch weer komen.

Met een boekhouder als vader sprak het voor zich dat ik in mijn jeugd ook een Zilvervloot spaarrekening had. Dat was nog zo'n ouderwetsch spaarbankboekje van de Rijkspostspaarbank waar aan het loket in cijfers én letters(!) het bedrag wat je meebracht werd opgeschreven en van de nodige stempels voorzien. Het was echt een gebeurtenis, een moment. Die beleving zal met het huidige internetsparen toch anders zijn.


woensdag 20 juni 2012

Missie geslaagd

Ondanks dat ik geen voetbal kijk, word ik wel geconfronteerd met de randverschijnselen, en die kunnen onverwacht leuk zijn. Gisteren was er op het journaal aandacht voor een incident betreffende de Deense voetballer Nicklas Bendtner, die heeft na een doelpunt van "pure vreugde" zijn shirt omhoog getrokken wat zicht gaf op zijn boxershort gesponsord door de Ierse bookmaker Paddy Power, bekend om hun controversiële reclamecampagnes

Nicklas heeft hiervoor een boete gekregen van 100.000 Euro en is voor één wedstrijd geschorst.
Ik en, om maar eens een platitude te gebruiken 'velen met mij' hadden daar totaal geen weet van gehad als de UEFA daar niet zo'n ophef over hadden gemaakt, zodat het op journaals door heel Europa te zien zou zijn, met beeld van de betreffende actie en met een foto in alle kranten.

Gezien deze aandacht, die hun stoutste dromen heeft overtroffen, zal Paddy Power graag deze boete betalen voor Nicklas. Naar verluid is er ten kantore van Paddy Power veelvuldig op schouders geslagen en is de champagne ontkurkt waarbij er gehuild is van het lachen om zo'n kinderlijk eenvoudige, maar zeer geslaagde reclame stunt waar het UEFA door er zoveel aandacht aan te geven juist nóg meer aandacht genereert. Er worden zelfs blogjes over geschreven, toen hun dat ter ore kwam moesten een aantal directieleden van Paddy Power aan het zuurstof.



maandag 18 juni 2012

Dzieci i ryby glosu nie maja

Sinds kort komen de meeste immigranten uit Polen. Hoe mensen uit de klassieke migratielanden naar Nederland en de Nederlanders kijken is nagenoeg bekend. Zowel positief als negatief, waarbij ik er voorstander van ben als het laatste de overhand heeft je kan besluiten om weer terug te gaan naar je geboorteland, je hóeft hier niet te blijven het is een keuze.

Bij monde van Malgorzata Bos, hoofdredacteur van de nieuwssite van de Poolse gemeenschap in Nederland zijn de Polen positief ingesteld wat Nederlanders op het moment over het algemeen niet zijn. Polen kijken met hoop naar de toekomst, zij vindt dit van toegevoegde waarde.
"Polen werken hard en de groep werkelozen onder hen is klein" weet Claudia Cenkala, directeur van het Poolse Centrum.

Waar Polen vooral met verbazing naar kijken is hoe Nederlanders met hun kinderen omgaan. In Polen is er een spreekwoord "Vissen en kinderen hebben geen stem" , ze onderhandelen niet, zoals Nederlanders met hun kinderen. Polen zijn veel formeler en houden van hiërarchie. Ze zouden hun kinderen niet laten schreeuwen in winkels of treinen en als dat dan toch gebeurt zeggen ze er meteen iets van. Zie meteen een reden waarom Polen goede hard werkende werknemers zijn, goede opvoeding als basis.

Vroeger was dat in Nederland ook zo, volwassenen konden kinderen tot de orde roepen zonder dat er meteen een vader of moeder met ze op de vuist wilde vanwege de kritiek op hun 'Gewenste Kind'.
Waar is het misgegaan? Hoe komt het dat kinderen van nu niet met teleurstellingen kunnen omgaan? Is het simpelweg omdat ze overal hun zin in krijgen? Waar komt ineens die, het lijkt wel nationale, incompententie voor het opvoeden vandaan? Waarom gaan volwassenen discussies met kinderen aan? Wat is er mis met duidelijke grenzen stellen en je daar als opvoeder ook aan houden?

Ik ben er erg voor om dit Poolse spreekwoord in de Nederlandse taal op te nemen en er vooral ook naar te handelen. Zoals Joan Collins al zei tijdens haar One Woman Show: "When I was young, children should be seen not heard"



zondag 17 juni 2012

Vaderdag

Ook al is mijn vader er niet meer, betekent dat niet dat ik niet meer aan hem denk. Regelmatig hoor ik zijn stem uit het verleden in mijn oor alsof hij het gisteren gezegd heeft. Soms droom ik over hem en dan word ik wakker met een blij gevoel, alsof hij even op visite is geweest.
Ik lijk, in sommige dingen, ook wel op hem, dat nuchtere, daar herken ik mijn vader in.

En vandaag op vaderdag zet ik hem even in het zonnetje met een foto gemaakt op zijn werk, waar hij een groot deel van zijn leven heeft doorgebracht. 42 jaar heeft hij gewerkt bij de Firma van Abshoven
Deze foto dateert van juni 1973 (kalender aan de muur)
Het is duidelijk het pre-computer tijdperk.

zaterdag 16 juni 2012

Herinnert U zich deze nog? #10


                           PENNY MCLEAN                          
"LADY BUMP"
1975
Aantal weken: 8
Hoogste positie: 4





Halverwege de jaren 70 was er een soort 'bumprage', in discotheken en op dansscholen werd de 'bump' gedanst. Vanzelfsprekend sprong de platenindustrie daar op in. Één van de grote bumphits uit die dagen was "Lady Bump" gezongen door de Oostenrijkse Gertrude Wirschinger onder het pseudoniem Penny McLean. Bijzonder is dat ze haar solocarrière gelijktijdig had met het trio Silver Convention waarvan ze ook deel uitmaakte.
Een grappig weetje van deze single is dat de 'gil' in het nummer niet van Penny zelf is, maar van een studiozangeres. Penny zelf had moeite om die kreet er knap uit te krijgen.

Vanaf de jaren 90 legde Penny zich toe op het schrijven van boeken over beschermengelen en numerologie waarmee ze in de Duitstalige gebieden succesvol was. Ze is nu 63 en is genegen om zo nu en dan een oldiesfestival met haar hits van toen luister bij te zetten.

vrijdag 15 juni 2012

You've Got A Friend

Iedere keer als ik nieuws uit Syrië zie op het journaal, over de gruweldaden van de regeringstroepen van Assad, die hele dorpen uitmoorden, zit ik met tranen in mijn ogen, vooral van onmacht. De wereld ziet wat er gebeurt, maar doet niets omdat Rusland en China dat tegenhouden. Landen die zelf ook veel te verbergen hebben en om die reden zeggen zich niet met de binnenlandse aangelegenheden in Syrië te willen bemoeien, bang als ze zijn dat het bij hun ook ooit eens zal gebeuren.

Ik vond de actie van Amnesty International vandaag dan ook heel goed, twee paginagrote roepen om aandacht en waar ook op de mogelijkheid werd gewezen om een petitie te tekenen. Hier klikken als je de petitie ook wilt tekenen, het is het enige wat wij  kunnen doen voor het bange, onderdrukte volk van Syrië.


donderdag 14 juni 2012

Bericht aan Luxor theater & antwoord

Vanwege mijn verontwaardiging over de gang van zaken een mail gestuurd naar het Luxor theater, waar ik, heel netjes, binnen 2 uur antwoord op kreeg.

Mijn mail:

Als zogenaamde 'graag gezien gast' in uw twee theaters, biedt u de mogelijkheid om voordat de toegangskaartjes daadwerkelijk in de verkoop
gaan al voorstellingen te boeken. Vanzelfsprekend zijn dit gasten die het theater een warm hart toedragen en per jaar verschillende voorstellingen bezoeken.
Ook ik ben zo'n 'graag geziene gast', ieder jaar besteed ik voor ruim XXX Euro aan kaartjes, ook dit aankomende seizoen heb ik voor XXX Euro aan voorstellingen geboekt.

Nu de BTW tarieven zijn verlaagd, heeft u ook de prijzen voor de voorstellingen verlaagd, een lovenswaardig gebaar.
En gasten die vanaf 25 mei boekingen hebben gedaan krijgen het teveel betaalde terug, fantastisch!
Ik echter als 'graag gezien gast' met een aanzienlijk bedrag aan kaartjes vist achter het net, want mijn bestelling heb ik vanzelfsprekend vóór die tijd gedaan.

Het gaat niet om een paar Euro, maar om best een groot bedrag die ik dankzij mijn liefde voor het theater nu dus misloop,
geld wat weer bij uw theater terug zou komen in de vorm van een diner in uw restaurant Leipzig.
U begrijpt dat ik hierover teleurgesteld ben en me afvraag hoe 'graag gezien' ik eigenlijk ben.
Neemt u de gasten die van het theater houden en u en het theatervak ondanks de (tijdelijke) BTW verhoging blijven ondersteunen niet te gemakkelijk op, onder het motto "Die blijven toch wel komen"

Ik kan u meedelen dat u zich daarin lelijk kunt vergissen.


Het antwoord:

Bedankt voor uw bericht. Het is begrijpelijk dat de maatregelen omtrent de verandering van het BTW-tarief krom lijken.
Het vergoeden van alle overmatige kosten van bezoekers, gemaakt pas vanaf 25 mei, is echter voor ons theater echter een weloverwogen keuze geweest

Het Luxor Theater zal namelijk nog belasting af moeten dragen voor alle kaarten die tot en met 25 mei gekocht zijn. Wanneer wij ook de bezoekers die voor die tijd geboekt hebben tegemoet zouden komen, zou dit voor ons theater leiden tot enorme verliezen. Verliezen die wij ons in deze tijd van economische tegenspoed en culturele kaalslag helaas niet kunnen permitteren.
Wij doen ons best om onze bezoekers zoveel mogelijk te helpen en informeren en waren dan ook blij dat we de boekers van na 25 mei dit voordeel kunnen bieden. Het Luxor Theater zou anders immers geld ‘over’hebben, hetgeen nooit de bedoeling kan zijn. En hoewel we bij de BTW-verhoging wel benadeeld werden, doordat we meer belasting moesten afdragen dan wij hadden binnen gekregen, leek de vergoeding van de overmatige BTW ons toch de juiste keuze.

Minder blij waren we met de datum waarop het wetsvoorstel concreet werd, omdat dit een hoop van onze VIP-klanten benadeelt. We nemen onze VIP-klanten en andere bezoekers zeker serieus en vinden het dan ook helemaal niet prettig om deze trouwe klanten niet hetzelfde voordeel te kunnen bieden. Wellicht dat er in andere tijden andere keuzes waren gemaakt, maar in deze periode van crisis hebben wij helaas geen andere optie.

Ik hoop dat u onze overwegingen begrijpt. In deze tijd is het voor theaters vaak balanceren tussen het eigen financieel belang en dat van de bezoeker. We hopen dan ook dat de BTW-tarieven ook laag blijven, en dat ze bij de vorming van een nieuw kabinet niet tot 21% zullen stijgen, waarover ook al gespeculeerd wordt.
Hopelijk heb ik u zo voldoende kunnen informeren.

Zo is het dus, begrijpelijk maar nog steeds jammer.

Nieuwe Luxor Theater

Oude Luxor Theater


woensdag 13 juni 2012

Ik weet van niks

In de brievenbus lag het tijdschrift van National Geographic "Traveler", dus ik dacht dat het verkeerd bezorgd was, maar op het adreslabel stond écht mijn naam. In de meegesealde brief werd ik welkom geheten als nieuwe abonnee. Huh???

Alle voordelen van het abonnement werden mij uitgelegd, erg fijn allemaal, maar ik had, zover ik me kon herinneren, geen abonnement op wat dan ook genomen. Maar iets geruststellender was de zin dat dit abonnement een 'cadeauabonnement' was en automatisch afloopt en ik dus niet hoef op te zeggen.

Cadeau? Van wie? Waarom? Ergens in de brief werd meedegedeeld dat dit me werd aangeboden door Tix.nl. Tix.nl? Wasdatnouweer? Even gegoogeld, en het blijkt dus een site te zijn voor vliegtickets waarop ik denk ik de reis naar Londen heb geboekt.

Vriendelijk toch? Ik zal dus gedurende de tijd dat het cadeauabonnement geldt verrast worden door  ''sWerelds meest gelezen reismagazine'.



dinsdag 12 juni 2012

In Memoriam: Alexander Curly

Pas gisteren is bekend geworden dat Alexander Curly op 4 juni is overleden. In 1972 had hij een nummer 1 hit met "I'll Never Drink Again". Later ging hij over op Nederlands repertoire en scoorde met "Guus" , het verhaal van een boer die naar de grote stad gaat,  in 1975 opnieuw een nummer 1 hit. Ook het album "Vette Jus En Boerenjongens" staat 5 weken op 1 in de album lijst.
De opvolger, het nummer "Aggusus" over een nogal heetgebakerde Turkse gastarbeider, zou nu niet meer kunnen, maar in die dagen zag men er de lol nog van in.

Begin jaren 80 trok hij zich terug uit de muziekwereld en woonde de laatse jaren op Ibiza.
Alexander Curly is 65 jaar geworden.

zondag 10 juni 2012

Toen en Nu: Barbra Streisand

Je staat er niet ze snel bij stil, maar Barbra Streisand is al ruim 50 jaar bezig als zangeres/actrice/regisseur, en denkt voorlopig niet aan stoppen gezien haar plannen om een duetten-cd op te nemen met populaire artiesten van nu. Ik kijk er al naar uit!


zaterdag 9 juni 2012

Wie goed doet....

....Goed ontmoet. Iedereen heeft deze aloude spreuk in borduursteek op een kussen of als tegel aan de wand, maar toch minimaal zeker in zijn systeem zitten. Want het is zo waar.

Ik mocht het van de week weer ervaren. Al jaren was ik op zoek naar nummers van de even legendarische als tragische (Mama) Cass Elliot, deze ontbrekende nummers uit mijn collectie waren verschenen op een dubbelcd, die in een gelimiteerde oplage was verschenen, en dus nu nergens meer te verkrijgen. Ook Amerikaanse sites waar ie op stond namen mijn bestelling wel aan, maar moesten na verloop van weken mij toch teleurstellen omdat de maatschappij niet aan ze uitleverde, hoewel de cd daar nog wel op voorraad was. Ook te downloaden waren deze ontbrekende nummers niet.

Maar muziek is iets universeels, er zijn vele mensen net als ik op zoek naar net dat ene nummer en zijn dan, net als ik,  als een kind zo blij als ze het gevonden hebben, zo kreeg ik plots reactie op een blogje van vorig jaar september waar ik het had over een cd van Eydie Gormé. Op die cd stond een nummer waar reageerder Gerard al jaren naar had gezocht, of ik die misschien naar hem zou toe willen zenden.
Vanzelfsprekend wilde ik dat, want ik weet zelf hoe leuk zoiets is.

Hij was er heel blij mee, en vroeg of ik misschien ook nog iets had waar ik naar zocht. Onder het mom van 'niet geschoten is altijd mis' deelde ik hem mijn zoektocht naar de nummers van Cass Elliot mede, en eerlijk gezegd had ik er geen goede hoop op, omdat ik er zelf al zolang zonder succes mee bezig was.

Maar nog dezelfde dag stuurde hij me alvast 1 nummer door met de mededeling dat hij er al 10 had en de andere 4 er waarschijnlijk ook aan zaten te komen. Ik was totaal overrompeld. En jawel hoor, alle zo moeizaam gezochte songs van Cass had ik binnen no time in mijn bezit. Ongelofelijk.

Na zijn eerste bericht, met toezegging, maar zonder de nummers nog te hebben toegestuurd zette ik mijn Media Player aan zoals altijd op random, er zitten 41641 verschillende liedjes in, en wat komt er als eerste? Cass Elliot. Toeval? Nope, ik denk van niet.

Cass Elliot

vrijdag 8 juni 2012

EK, WK of whatever

Na onderzoek blijkt het dus een EK te zijn, waarvan ik dacht dat ie al begonnen was, maar het barst pas vandaag los, een maand lang. Het geeft al aan dat ik er totaal niets mee heb en ik tot een kleine minderheid behoor, daarvan ben ik me zeer bewust. Als single ben ik in de gelukkige omstandigheid dat ik er thuis ook niet mee geconfronteerd word, dat geluk heeft niet iedereen, dus voor deze mensen wil ik graag wat tips geven om deze idiote hysterie over miljonairs die achter een bal aanrennen door te komen.

De liefde voor voetbal in het algemeen en de EK en WK competities in het bijzonder, zijn in alle lagen van de bevolking voelbaar, maar over het algemeen geldt hoe lager op de sociale ladder hoe fanatieker de supporters zijn. Denk maar aan de uitdrukking 'Geef het volk brood (lees: een uitkering) en spelen'. Dit verklaart ook de verbazingwekkende versieringen in achterstandswijken waar hele straten op brandgevaarlijke wijze in een visioen van oranje worden omgetoverd.

Buiten voetbal zijn er talloze andere sporten, maar die doen tijdens een EK niet ter zake, hou dat voor ogen. Supportend Nederland denkt steeds dat Nederland ook gaat winnen, dat is echter nergens op gebaseerd, slechts één keer heeft Nederland een EK gewonnen, in 1988, een WK nog nooit.

Er zijn mannen die aanwijzingen schreeuwen naar het TV-scherm en voetbal,- en clubliederen drie octaven lager zingen dan hun eigenlijke stem is, ik heb eens gevraagd waarom dat is, maar daar komt niet echt een zinnig antwoord op, ik denk dat het een soort restje oergevoel is wat nog niet is weggeëvolueerd, net zoals mannen die nooit koken, maar wel barbecueën
Heeft het Nederlands eftal gewonnen wordt er gesproken van 'wij' en 'ons', hebben ze verloren gebruikt men 'zij' en 'hun'.
Tijdens het EK kun je voor iedere gemoedstoestad het woord 'oranje' zetten, dat wordt geaccepteerd.
Oranjegevoel, oranjevreugde, oranjeverdriet, oranjeteleurstelling, oranjeslapeloosheid, etc.
Voor ons geldt de gemoedstoestand oranjemoe, zelfs al vóór er ook maar één wedstrijd gespeeld is.

Wat je nooit moet doen:
  • Bij het zien van een leuke voetballer zeggen: "Zo, die mag mij wel eens stevig in dekking nemen."
  • Na een nederlaag zeggen: "Het is maar een spelletje."
  • Dingen zeggen als: "Wat zit dat shirtje raar, zou het wel goed gewassen zijn"
  • Als non supporter tijdens de EK oranje kleding dragen, je wilt niet dat men denkt dat je bij die ordeloze troep hoort. Zodra Nederland is uitgeschakeld kan het weer wel.
  • Praten over de verloren WK finale in 1974 tegen Duitsland, dit zorgde voor een nationaal trauma zelfs voor degenen die toen nog niet geboren waren.
  • Ook de WK finale uit 1990 maar liever niet aansnijden, daar werd Nederland al in de kwartfinale uitgeschakeld door alweer Duitsland.
Wat je wel kunt doen is terwijl je een boek leest of iet anders nuttigs doet tijdens de door de supporters bekeken wedstrijd is op ieder willekeurig moment, zelfs zonder op te kijken, roepen:
  • Is die scheidsrechter blind of zo
  • Wat is Ronaldo* een eikel
  • Geef eerst mijn fiets maar terug
  • Bier allemaal?
Door rekening te houden met en begrip te tonen voor deze massale tijdelijke uitbarsting van verstandsverbijstering zijn de komende vier weken best door te komen.

*Cristiano Ronaldo dos Santos Aveiro is de duidelijke, maar niet openlijke, homosexuele voetballer uit Portugal. Homosexualitieit is een no go area binnen de voetballerij, er is geen plaats voor binnen dit bolwerk van 'echte mannen'. Hetero voetbalsupportenden voelen ook wel aan dat Ronaldo 'anders' is, maar kunnen er niks meer mee dan hem een eikel te noemen, vooral omdat hij er honderddertig keer beter uitziet dan zijzelf en hun vrouw/vriendin dat verschil ook wel ziet.

Supporters in hun natuurlijke habitat.

Altijd weer leuke acties bij supermarktketens tijdens het EK.










donderdag 7 juni 2012

Een wijze les van jongeren

(Ontvangen via vriend Harry)

Bij het verlaten van een supermarkt stelt de jonge caissière aan een
oudere vrouw voor,
dat zij voortaan haar eigen boodschappentas maar mee moet nemen, in
plaats van een plastic tas te kopen. "Want plastic tassen zijn niet goed
voor het milieu", zo zegt ze.

De vrouw verontschuldigt zich en legt uit:"Wij hadden dat groene gedoe
niet toen ik jong was!"
De caissière antwoordde:"Ja, en dat is nou juist ons probleem vandaag de
dag, jullie generatie maakte zich niet druk om het sparen van het milieu
voor de toekomstige generaties!"

Ze had gelijk, onze generatie had dat groene gedoe niet in onze dagen.
Toen hadden we melk in flessen, frisdrank in flessen en bier in flessen,
die we leeg en omgespoeld terug brachten naar de winkel. De winkel stuurde
deze dan terug naar de fabriek en in de fabriek werden deze flessen
gesteriliseerd en opnieuw gevuld. Wij deden ècht aan recycling. Maar we
deden niet aan dat groene gedoe in die tijd!

Wij liepen trappen, omdat we niet over roltrappen en liften beschikten
in elk gebouw. Wij liepen naar de supermarkt en hezen onszelf niet iedere
keer in een 300 PK machine, elke keer als we 2 blokken verder moesten
zijn. Maar ze had gelijk, wij hadden dat groene gedoe niet in onze tijd!

Babyluiers gingen in de kookwas, omdat wegwerpluiers niet bestonden. We
droogden onze kleren aan de lijn en niet in een energieverslindende
machine die continue 220 volt verbruikt. Wind- en zonne-energie droogden
onze kleren echt. Vroeger, in onze dagen.
Kinderen droegen de afdankertjes van oudere broers en zussen en kregen
geen gloednieuwe kleren. Maar de jonge dame heeft gelijk! Wij hadden dat
groene gedoe niet in onze tijd.

In die tijd hadden we - misschien - 1 tv of radio in huis en niet 1 op
elke kamer. De tv had een klein schermpje, ter grootte van een zakdoek en
niet een scherm ter grootte van de bijenkorf.
In de keuken werden gerechten gemengd en geroerd met de hand, omdat we
geen elektrische apparaten hadden die alles voor ons deden.

Wanneer we een breekbaar object moesten versturen per post, dan
verpakten we dat in een oude krant ter bescherming en niet in piepschuim
of plastic bubbeltjes folie.
In die tijd gebruikten we geen apparaat met een motor die op benzine het
gazon maaide. We gebruikten een maaier die geduwd moest worden en
functioneerde op menselijke kracht.

Wij sportten door te werken, zodat we niet naar een fitnessclub hoefden
te gaan om op ronddraaiende loopbanden te gaan rennen, die werken op
elektriciteit. Maar ze heeft gelijk. Wij hadden dat groene gedoe toen
niet.

Wij dronken uit een fontein wanneer we dorst hadden, in plaats van uit
een plastic fles, die we na 30 slokken weggooien. Wij vulden zelf onze
pennen met inkt,in plaats van elke keer een nieuwe pen te kopen. Wij
vervingen de mesjes van het scheermes, in plaats van het hele ding weg te
gooien alleen omdat het mesje bot is. Maar wij hadden dat groene gedoe
niet in onze tijd.

Mensen namen de trein of een bus en kinderen liepen of fietsten naar
school in plaats van hun moeder als 24-uurs taxi servicedienst te
gebruiken. Wij hadden 1 stopcontact per kamer en niet een heel arsenaal
aan stekkerdozen en verlengsnoeren om een dozijn apparaten van stroom te
voorzien.

En wij hadden geen geautomatiseerde gadgets nodig om een signaal op te
vangen van een satelliet die 2.000 mijl verderop in de ruimte hing, zodat
we contact konden leggen met anderen en uit te vinden waar de
dichtstbijzijnde pizzatent zich bevindt.

Maar is het niet in en in triest dat de huidige generatie klaagt over
hoe verspillend wij 'oudere mensen' waren, gewoon omdat wij dat groene
gedoe niet hadden in die tijd?


woensdag 6 juni 2012

All is well that ends well

Op 10 april en 30 april heb ik bericht over het ongeluk van Mikey en Danielle, en wat er na gebeurde, en ik kan de berichtgeving hierover nu afsluiten met het geweldige nieuws dat hij ongelofelijk goede vooruitgang heeft geboekt en sinds 24 mei weer thuis is!

Afgelopen maandag was er een "Welcome Home Party" voor hem met een 'Union Jack' thema, en ik vond het geweldig om al die blije gezichten te zien. De zwangerschap van Danielle gaat voorspoedig.

Ik mag hopen dat ze nu een zorgeloze mooie kraamtijd tegemoet gaan en later dit jaar een fijn gezin zijn samen met 'Little Mowgli'

Union Jack cake

Mikey met Mum & Dad

Mikey & Dani: Een toast op een zonnige toekomst na alle ellende