Ik was de baas en dan was jij de sollicitant

Gisteren op de warmste augustusdag ooit gemeten had ik de laatste bijeenkomst bij het UWV. Gelukkig is het gebouw voorzien van airconditioning en dat hield ik voor ogen op de warme tocht er heen. In de paar weken vond ik toch dat we een leuke groep hadden zo met elkaar en ook de coach die ons door de cursus heen loodste was een vrolijke dame. Er kwam ook iemand van de werkgeverskant, die al een keer eerder was geweest, en zij ging met ons sollicitatiegesprekken oefenen. Rollenspel dus. Het hele leven is een schouwtoneel, dus dan spelen we gewoon dat we een rollenspel spelen.

Daartoe hadden we een sollicitatiebrief die we eens verstuurd hadden met een cv opgestuurd naar onze coach en naar aanleiding daarvan werd er een sollicitatiegesprek gehouden. Ik had de sollicitatie genomen die ik naar de bibliotheek had gestuurd omdat ik zelf het idee had dat het een goede brief was, maar er niets op heb gehoord, zelfs niet een afwijzing. Ik vind dat onbehoorlijk, en het leek mij ook een mooie gelegenheid om te horen of ik iets vreselijk verkeerd had gedaan in die brief. Nou, dat was dus niet zo, ook zij vond het een goede brief en de functie van medewerker Taalpunt goed bij me passen. Ze vroeg of ik had geïnformeerd waarom ik niets had gehoord, maar dat had ik niet gedaan. Ik ben daar vrij kort door de bocht in met een 'graag-of-niet-attitude', het was nota bene vrijwilligerswerk.

Verder vond ze het goed dat ik een vraag die ze stelde beantwoordde met een wedervraag en het zo weer bij haar neerlegde, en dat ik een makkelijke prater was. Ik vertelde dat ik het erg leuk zou vinden om anderstaligen te helpen met het leren van de Nederlandse taal, en dat vond ze heel goed bij me passen, en ze stelde een opleiding docent NT 2 voor, maar ik heb even gekeken, daar heb ik niet de juiste vooropleiding voor. Ik had me wel al opgegeven als vrijwilliger bij Vluchtelingenwerk als klassenassistent bij taallessen, maar daar was op dat moment geen plaats, maar ik sta wel in het bestand. Ik merk dat ik steeds meer neig naar iets maatschappelijks qua werk, omdat het overal schudt, trilt en beeft in de maatschappij, heb ik het gevoel dat als ik een kleine bijdrage kan leveren om mensen te ondersteunen in bijvoorbeeld het helpen met taal of inburgeren in het algemeen dat die persoon of personen zichzelf ook weer beter kunnen ontwikkelen en anderen kunnen stimuleren. Op dit moment is denk ik het aloude gezegde 'Verbeter de wereld, begin bij jezelf' meer waar dan ooit.