Op deze dag

Sinds enige tijd heeft Facebook de 'Op deze dag'-faciliteit, foto's en gebeurtenissen van de huidige datum van alle jaren ervoor krijg je dan handig bij elkaar te zien, als je wat gepost hebt natuurlijk. Ik vind het leuk, omdat het vaak een o ja belevenis is of dat je denkt: 'Is dat al weer zo lang geleden?!'

Dagjes weg, of andere leuke momenten beleef je dan even weer. Ook mensen die er niet meer zijn komen voorbij in dagen dat er nog niets aan de hand was en ze van het leven genoten. Voor wat het waard is, als je mij ooit in je leven hebt gekend, dan zijn er momenten dat je even in mijn gedachten zult oppoppen, daar heb ik geen Facebook voor nodig. En wees er zeker van dat als je het aardse verlaten hebt je in mijn systeem zult blijven en ik de momenten samen koester en die zo nu en dan aan mijn geestesoog voorbij zal laten komen, dat is iets wat van nature in me zit, die nostalgie.

Mijn ouders, dat heb ik wel eens verteld, daar denk ik vrijwel dagelijks aan. Gewoon in kleine dingetjes. Zo hoor ik mijn vader altijd zeggen, als ik nu noodgedwongen over een weg loop tegen het kind wat ik toen was: 'Als er geen stoep is altijd aan de linkerkant van de weg lopen, dan zie je de auto's aankomen'. Of de ontelbare huishoudelijke tips van mijn moeder. Als je mij vraagt: 'Waarom doe je dat zo?' Zal negen van de tien keer het antwoord zijn: 'Zo deed mijn moeder dat altijd'.

Gisteren was er weer een op deze dag-herinnering aan mijn moeder, op 25 juni 2014 waren we in de stad en hebben toen geluncht bij Raoul tegenover de Bijenkorf. Heel even zat ik er weer, en ja, ik heb even een traantje weggepinkt, maar had ook een glimlach op mijn lippen. Bitterzoete herinneringen zijn vaak de mooiste.