Oud beroep?

Deze column zal ik vandaag voorlezen in het programma 'Uit De Kast' van radio Capelle, dit is ook de link waar de uitzending later op terug te luisteren is. Ook zal de column gepubliceerd worden op de website van 'Roze Golf' van RTV Oost

Universeel wordt prostitutie aangeduid als ‘Het oudste beroep ter wereld’, vaak wordt er, als men deze uitdrukking bezigt gegniffeld en kijkt men er veel betekend bij. Toch is het niet meer dan een uitdrukking, die trouwens pas gemeengoed werd ergens na de Eerste Wereldoorlog. En denk nou eens na, het ligt toch veel meer voor de hand dat het beroep van boer of jager er veel eerder was. Nu we dit misverstand uit de weg hebben geruimd en het woord beroep in verband met prostitutie is gebracht kunnen we het er anno 2018 wel over eens zijn dat prostituee, of liever gezegd, sekswerker (m/v) een beroep is.

Als je de term sekswerkers hanteert, wordt daarmee een bredere groep aangeduid. Bij prostituees blijf je toch een beetje hangen bij vrouwen die hun lichaam beschikbaar stellen, terwijl bij sekswerkers je ook kunt denken aan strippers, webcamming, of diensten via de telefoon, je zou het erotische dienstverlening kunnen noemen. Daarnaast moet het wijdverbreide beeld uit de weg worden geruimd dat er alleen meisjes en vrouwen werkzaam zijn in deze branche, ook jongens en mannen werken als sekswerker en onder hen zijn er ook die hun seksuele diensten aanbieden onder welluidende termen als escortboy als zij zich op mannelijke clientèle richten of gigolo als vrouwen hun klanten zijn.

Hoe er door de eeuwen heen over prostitutie, om dit bijna archaïsche woord toch nog maar even te gebruiken, werd gedacht is afhankelijk van de tijdgeest en vooral hoe de kerk er tegenaan keek. Tot circa 1500 vond de christelijke kerk dat seks buiten het huwelijk onkuis en verwerpelijk was, maar prostitutie zagen ze als een noodzakelijk kwaad, om ‘eerbare vrouwen te vrijwaren van aanranding’. Daarna zijn er periodes geweest dat het verboden werd, dan weer getolereerd, maar het is er altijd geweest en het zal er altijd blijven. Toch hebben die afwijzingen om religieuze of morele redenen en het strafbaar stellen ervan mede gezorgd voor de criminalisering van prostitutie.

Persoonlijk vind ik het prima dat er sekswerkers zijn, kwestie van vraag en aanbod. Het is voor mij een gewoon beroep, hoewel gewoon is het natuurlijk niet, je kunt het bijvoorbeeld niet op je cv zetten, althans het kan wel, maar ik betwijfel of het wervend werkt, er rust nog steeds een taboe op. Wat voor mij wel heel belangrijk is, is dat de sexwerker zijn of haar werk uit eigen vrije wil doet. Zoals met wel meer dingen in het leven is het ook bij sekswerken zo, zodra er dwang bij komt kijken ben ik er faliekant tegen.

En vergis je niet ook al kies je er vrijwillig voor, het kan, zeker als jong meisje of jonge jongen, aanlokkelijk lijken vanwege de spanning en de waas van bijzonderheid en, waarschijnlijk misplaatste, romantiek die om de beroepsgroep heen hangt. En ook zal het vast meer verdienen dan vakken vullen bij Albert Heijn, maar als je in het meest extreme geval jouw lichaam, plat gezegd, verkoopt voor geld doet dat iets met je. Dat wat voor jou het meest privé is, jouw eigen lichaam is dan plots tot koopwaar geworden. Psychisch heeft dat zijn weerslag, ook al zeggen mensen die het doen vaak dat ze hun verstand uit kunnen zetten, ik geloof daar niet zo in. Maar toch is het zo dat er sekswerkers zijn die hun beroep bewust gekozen met veel plezier uitoefenen. En zo hoort het ook.

In 2000 is prostitutie uit het Wetboek van Strafrecht geschrapt. Toch is dit niet zaligmakend, het is heel goed dat er voor sekswerkers nu belangengroepen zijn, zoals vereniging PROUD. Ook zijn er ARBO-regels voor als je als sekswerker in loondienst gaat werken voor een exploitant. Als sekswerker in 2018 heb je gelukkig ook rechten zoals elk andere werknemer en het is onze taak als samenleving om dat ook zo te houden en te waarborgen en daar waar kan te verbeteren.