zaterdag 30 juni 2018

Codarts: Show & Tell

Als het theaterseizoen is afgelopen is er altijd nog de bonbon op theatergebied, de afstudeervoorstelling van de vierdejaarsstudenten van Codarts Rotterdam. Voorheen heette het 'Showcase', maar vanaf dit jaar is het 'Show & Tell' genaamd. Tevens was het op een nieuwe lokatie, niet meer in het Oude Luxor in Rotterdam, maar in de Rotterdamse Schouwburg.

Het is altijd iets om naar uit te kijken, de nieuwe talenten op theatergebied in de breedste zin van het woord presenteren zich, niet alleen de afstudeerders maar ook de studenten van de jaren 1 t/m 3 zijn present. Ik heb het al eens eerder gezegd, en ik zeg het weer, het enthousiasme, de energie en bovenal wat ze allemaal kunnen qua zang, dans, spel en muziek, de diversiteit aan materiaal, ze slepen me daarin helemaal mee. Van Bertolt Brecht en Andrew Lloyd Webber tot Annie M.G. Schmidt, Yentl en De Boer en Maarten van Rozendaal er is vrijwel niets wat deze kanjers, want dat zijn het stuk voor stuk, niet aankunnen.

Ik wil niemand te kort doen, want zoals gezegd, kanjers, allemaal, maar toch wil ik er enkele uitlichten. Allereerst afstudeerder Charlotte Dommerhausen, die de hele voorstelling door in verschillende nummers zat, wat heeft zij een ongelofelijke geweldige stem, wat een power en emotie! Dan wil ik meteen in één adem derdejaarsstudent Myrte Luyten noemen, zij zong in het nummer "The Phantom Of The Opera" de partij van Christine Daaé, een vocaal hoogstandje met aan het eind die hoge E6, kippenvel en een verdiende ovatie. Humor zat er ook in de voorstelling, Lena Stallinga, afstudeerder, bleef als enige na het drukke ensemblenummer "Augustus Oklahoma, Grace" op het toneel over en kreeg de lachers op haar hand door zogenaamd gegeneerd vocaal en fysiek haar ongemak uit te drukken. Later in de voorstelling zong ze met een gigantische knuffelbeer het Yentl en De Boer lied "Omdat Ik Onseker Bjen" wederom briljant en met humor, zeker toen er aan het eind honderden knuffels naar beneden stortten op het toneel.

Bij de afstudeerders zaten deze keer maar twee jongens, Job Greuter en Korneel Konstantijn. Korneel deed een weergaloze monoloog van Tom Lanoye in het Vlaams wat uitmondde in een hartverscheurende versie van Joy Division's "Transmission". Job liet zien multi-getalenteerd te zijn, als zanger, acteur, danser, maar ook als tekst- en muziek schrijver. (er waren dit jaar trouwens meer Codart'ers die muziek en teksten hadden geschreven). In het zelfgeschreven ensemblenummer van Job, "We Are Making Art", was het een feest om zijn steeds wisselende mimiek te zien die bij dit knotsgekke nummer past en hoort. Als cadeautje kregen de bezoekers een cd met dit lied er op na afloop mee naar huis.

Ik kan wel door blijven gaan want er is over ieder optreden zoveel te vertellen. Het Annie M.G. Schmidt nummer wat nu actueler is dan ooit, "De Laatste Dans", werd krachtig en intens gebracht met een nóg actuelere tekst van afstudeerder Annebeth Moolenburgh. Het grappige ingenieuze door de tweedejaars geschreven en gebrachte nummer "The Interview". En als laatste was er "Om Te Janken Zo Mooi" van Maarten van Roozendaal, in duet gezongen door tweedejaars Quinten De Smedt en Lotte Pierik wat het meteen een soort Shaffy/List elan meegaf. En traantjes werden er geplengd, alle studenten kwamen op het toneel en voor de veertien afstudeerders zat het erop, met vochtige oogjes namen ze afscheid, en ik voel me dan meteen verklempt, omdat ik me het zo goed kan voorstellen, na vier jaar intens gewerkt te hebben naar dit fabuleuze resultaat sluiten ze een gedeelte van hun leven af. Een gedeelte waar ze zeker hun verdere leven met genoegen, blijdschap en jawel, nog steeds vochtige oogjes aan zullen terugdenken. Ze vliegen uit naar, naar ik hoop, een prachtig leven waarin ze aan de meest fantastische producties kunnen meewerken.

Ik hoop in ieder geval in de nabije toekomst in het theater te zitten en denken: 'Ken ik die niet ergens van?', om dan vervolgens in de biografietjes in het programmaboekje te lezen dat de opleiding is genoten bij Codarts, dan weet ik dat ik ze ooit in een 'Showcase' of 'Show & Tell' heb gezien. De eerste- tweede- en derdejaars ga ik vast en zeker in toekomstige 'Show & Tells' weerzien. Ik verheug me er nu al op.

Na afloop van het lied "Omdat Ik Onseker Bjen" werd Lena bedolven onder honderden knuffels. 


Job Greuter en anderen in het nummer uit "Hamilton", "The Schuyler Sisters/Satisfied".



Myrte Luyten in een adembenemende uitvoering van "The Phantom Of The Opera".


Geen opmerkingen:

Een reactie posten