Casting

Deze column zal ik vandaag voorlezen in het programma 'Uit De Kast' van radio Capelle, dit is ook de link waar de uitzending later op terug te luisteren is. Ook zal de column gepubliceerd worden op de website van 'Roze Golf' van RTV Oost.

Het was in 1995, de tijd voor we allemaal aan de computer gingen, dus had ik de advertentie in één of ander blad gelezen dat Harry Klooster Casting opzoek was naar mensen die zich als figurant wilde inschrijven bij het castingbureau. Dat leek me nu eens leuk. Ik heb een brief gestuurd  met gegevens, waaronder ook kledingmaat, lengte en andere fysieke kenmerken en een foto. En jawel hoor, ik werd gebeld voor figuratiewerk in een nieuwe nog uit te zenden serie getiteld “You Decide” , uiteindelijk werd het uitgezonden onder de Nederlandse titel “U Beslist”. Ik moest naar de TV-studio’s in Aalsmeer komen en de opnames zouden een hele zondag in beslag nemen. Er werden scènes opgenomen in een bar met de acteurs en nog andere figuranten, ik mocht op een gegeven moment een bestelling doen aan de bar en betalen, dit alles mimisch, want de gesprekken in de achtergrond, zo leerde ik, zijn geen echte gesprekken maar worden gemimed. Ook de alcohol, op bier na, is gewoon limonade. De, overigens echte, nootjes die er staan zijn niet om te eten, daar kwam ik achter toen de scène werd stilgelegd en er werd gewezen naar een hoek in de ruimte met de mededelende vraag: ‘Ik hoorde gekraak…’, waarop een mede figurante met een klein stemmetje antwoordde: ‘Ik at een pinda’.

Later moesten we ergens aan een Amsterdamse gracht voor deze serie op locatie gaan opnemen in een woning door iemand beschikbaar gesteld. Het moest een verjaardag voorstellen en we gingen dansen en op een gegeven moment praten wat later onder de scènes gemonteerd zou gaan worden. Ik mocht in de kleine keuken naar binnen lopen en iets inschenken, en daarbij de hoofdpersoon, gespeeld door Casper van Bohemen, passeren. Op sokken want met schoenen maakte het teveel geluid, en bovendien was het er zo krap dat het nauwelijks kon, de mannen van de crew lagen met microfoons e.d. een in soort kluwen op de grond. Later sloegen de stoppen ook nog door, want een gewoon woonhuis is niet echt berekend op de spots die voor de opnames gebruikt worden.

Ook heb ik mogen figureren in de soapserie “Onderweg Naar Morgen”, waarbij ik met een andere figurante in een nachtclub moest dansen terwijl een dronken, gespeeld natuurlijk, Marjolein Keuning haar scène speelde. Omdat dit een dagelijks programma was is het opnameschema heel strak ingepland en stond ik binnen een uur weer buiten. Heel anders dan bij “Mijn Dochter En Ik”, waar ik weer een hele dag en avond zoet was. Deze keer mocht ik me melden in het Mediapark in Hilversum. Ik werd naar een kantine geleid waar ik de dames die daar werkten een goedemorgen wenste om er later achter te komen dat het de actrices waren die de rollen van huishoudster en secretaresse speelde. Ik had geen idee, ik had de serie nog nooit gezien, ik kende Edwin de Vries en Kitty Janssen die er ook in speelde natuurlijk wel. Deze serie werd ’s avonds met publiek erbij opgenomen, in de aanloop daar naartoe oefenden we de scènes de hele dag.

Figuratiewerk is veel wachten en genieten van de goede catering en voor een observerend mens zoals ik is er veel te zien en te leren, zoals het voornoemde gebeuren in de bar en hoe de acteurs zich met hun personages en de scènes bezig houden. Maar ook hoe licht, geluid en cameravoering werkt. Daarnaast schaamde ik me plaatsvervangend voor sommige mede ‘extra’s’ die zich schaamteloos tegen de acteurs aan bemoeiden, die dat zichtbaar niet prettig vonden maar professioneel genoeg waren om dat, voor de opdringerigen althans, niet te laten blijken. Ik wist wel beter. En toen belden ze voor “Goede Tijden Slechte Tijden” en kon ik niet, ‘Ja maar het is “Goede Tijden Slechte Tijden!!!”’ werd er geantwoord  alsof ik zojuist de honderdduizend had afgeslagen. Na deze weigering ben ik nooit meer gebeld. 

Terugkijkend had ik er natuurlijk veel meer uit kunnen halen, had ik bij Harry Klooster gewoon eens langs moeten gaan, zelf moeten bellen voor opdrachten, me aan moeten bieden, e.d., maar dat zit niet zo in me en de drang was denk ik dus ook niet zo heel groot, bovendien was dit allemaal in een tijd voor het wereld wijde web. Een vorm van bekendheid toen was zo heel anders dan nu, in deze tijd zou ik er niet aan moeten denken. Want stel je toch eens voor dat ik als voormalig serieacteur nu gedoemd zou zijn om met andere c-sterren in programma's te verschijnen als 'sterren springen/dansen/schaatsen/enz.'. Aan de andere kant voelde ik me in de studio wel op m’n gemak met een leuke sfeer en, ook als figurant, het gevoel er met elkaar iets moois van te maken. Ik heb het erg leuk gevonden om een blik te kunnen werpen, en een klein onderdeel te zijn geweest in het tot stand komen van een tv programma.

Verliefd dansend in 'Onderweg Naar Morgen'.