Samen dementievriendelijk

De geweldige actrice Leny Breederveld zien we iedere zondagavond als de no nonsense juf Helma in "De Luizenmoeder", zo'n juf die je in deze tijd ieder kind zo gunt. Min of meer tegelijkertijd is ze het gezicht van de bewustzijnscampagne van o.a. de overheid 'Samen dementievriendelijk'. Als Helma ziet ze het allemaal heel helder en duidelijk, terwijl ze als Wilma. de naam van de dame met dementie in de campagne, ons wil leren de signalen van dementie te herkennen. Er zijn mensen die acteurs zo vereenzelvigen met hun rol dat ze geen onderscheid meer kunnen maken tussen het fictieve karakter en de acteur zelf. En bij Leny krijgen zij zolang "De Luizenmoeder" op tv is tegelijk met de campagne helemaal tegenstrijdige signalen.

Maar er is nog iets anders wat mij persoonlijk aangaat. Ik juich iedere vorm van het onder de aandacht brengen van dementie van harte toe, laat daar geen misverstand over bestaan. In één van de voorbeelden loopt Wilma wat gedesoriënteerd door de supermarkt, waarop men aangespoord wordt om haar even in de gaten te houden en aan te spreken. En daar wringt 'm wat mijn betreft de schoen. Ik loop namelijk regelmatig zo door de supermarkt.

Ik leg het uit:

Halverwege de supermarkt merk ik dat ik nog iets wil hebben uit schappen waar ik al langs ben gelopen. Ik laat mijn karretje staan en loop er heen, dat gaat sneller dan met karretje. Ik heb dan een aantal producten in mijn armen, en weet vervolgens niet meer zo goed wáár dat karretje nu precies staat. Gevolg is dat ik wat glazig kijkend op zoek ga naar mijn karretje, dat kan soms wel even duren. Ook is het meermalen voorgekomen dat ik mijn boodschapjes in een verkeerd karretje heb gelegd, of zelfs met andermans karretje ben weggereden. Nu met Leny/Wilma en de campagne merk ik dat mensen mij nu veel bewuster gadeslaan als ze een oudere man wat zoekend met boodschappen in zijn armen zien rondlopen. Ik ben nog niet aangesproken maar ik vrees dat het slechts een kwestie van tijd is dat ik een 'Kun je het vinden vadertje?' te horen krijg of dat ik ongewild bij de arm wordt genomen en voor mijn karretje wordt neergezet.