zondag 10 maart 2019

Lied van de aftakeling en de rust die daar van uitgaat

In de tv seizoenen 1976 en 1977 werd "Dat Ik Dit Nog Mag Meemaken" uitgezonden. Een humoristisch programma voor ouderen. Een keur aan Nederlandse acteurs, o.a. Adèle Bloemendaal, Wieteke van Dort, Coen Flink en Leen Jongewaard speelden een wisselend aantal rollen. Adèle en Wieteke speelden tevens de terugkerende rollen van de dames Haai en Baai, twee bejaardenhuisdirectrices. Iedere aflevering had een bepaald thema zoals 'Kinderen en kleinkinderen', 'Gezondheid', 'Oorlog' en 'Helpen en behulpzaamheid'. In de aflevering 'Nooit meer werken' zong Coen Flink het onderstaande lied, een loflied op het ouder worden, zoals alleen hij dat kon, met hoorbaar plezier waar enige vorm van leedvermaak in doorklinkt voor hen die nog van alles moeten of dat zelf vinden. Het is geschreven door Hans Dorrestijn op muziek van Harry Bannink. 


Lied Van De Aftakeling En De Rust Die Daar Van Uitgaat

Waar ik vroeger dikwijls rende om de tram te halen
Daar schuifel ik nu langzaam voorbij
En als ik snel probeer te schuifelen
Dan krijg ik een steek in m'n zij

Ik zal nooit meer de held zijn van een voetbalwedstrijd
Ik ben de kracht in m'n spieren kwijt
M'n schouders zijn gebogen, ik heb een kunstgebit
En ik voel me het lekkerst als ik lekker rustig zit

Maar ik hoef nooit meer uit te blinken
Ik hoef me niet meer waar te maken
Dat is goddank voorbij
M'n handen die beven m'n gewrichten zijn stroef
Maar vaak ben ik blij dat ik niks meer hoef

Ik hoef me nooit meer uit te sloven
Ik hoef geen indruk meer te maken
Ik hoef nooit meer te doen wat ik niet wil of niet kan
Ik mag eindelijk mezelf wezen: een ouwe man

Ik ben nooit meer de sterkste ik win nooit meer een prijs
Soms ben ik wat in de war, niet goed wijs
Ik ben al flink hardhorend ik voel me nooit echt fit
En ik voel me het lekkerst als ik lekker rustig zit

Maar ik hoef nooit meer uit te blinken
Ik hoef me niet meer waar te maken
Dat is goddank voorbij
M'n handen die beven m'n gewrichten zijn stroef
Maar vaak ben ik blij dat ik niks meer hoef

Ik hoef me nooit meer uit te sloven
Ik hoef geen indruk meer te maken
Ik hoef nooit meer te doen wat ik niet wil of niet kan
Ik mag eindelijk mezelf wezen: een ouwe man

© Hans Dorrestijn, Harry Bannink, Coen Flink



Geen opmerkingen:

Een reactie posten