Ook in Vlaanderen worden prachtige teksten geschreven, zoals deze door Lieven Tavenier en opgenomen door de Belgische zanger Jan de Wilde. Ook Jenny Arean nam het op en het is die versie waardoor ik het lied heb leren kennen en welke mij steeds weer het nummer intrekt, ik loop als het ware mee met de fanfare van honger en dorst. De beeldspraak en metaforen in deze tekst zullen voor menigeen herkenbaar zijn. Vooral de ronde verhaallijn maakt het weergaloos, de fanfare is dan wel, door het leven, ontbonden, maar er zullen altijd nieuwe fanfares van honger en dorst ontstaan.
De Fanfare Van Honger En Dorst
Ze liepen in Gent rond, ze waren met zessen
Ze kwamen van nergens, gingen nergens naar toe
Vanaf de terrassen in de koffiehuizen
Bekeken ze de mensen en hun drukke gedoe
Ze liepen met hun hoofd in de wolken
En werden dan wakker met honger en dorst
En iedereen riep: "Kijk, daar gaat de fanfare
De fanfare van honger en dorst
De fanfare van honger en dorst"
Ze hadden geen geld om eten te kopen
Maar ze wisten voor alles 't juiste adres
Mosselen bij Leentje en frieten bij Helga
En Annie bewaarde voor hun ziel wel een fles
En iedere nacht, nog net voor 't slapen
De laatste vijf franken in Eddie's jukebox
'A hard rain's gonna fall'
Ze zongen 't allemaal samen
Met de fanfare van honger en dorst
De fanfare van honger en dorst
En kwam er 'n vrouw die een van hun meenam
Dan namen ze afscheid en zegden vaarwel
De fanfare trok verder met minder leden
De toon in mineur; ze begrepen dat wel
Maar er was nooit een vrouw die mooier kon zingen
Dan onze fanfare van honger en dorst
Dus het duurde nooit lang of ze waren weer samen
Met de fanfare van honger en dorst
De fanfare van honger en dorst
Wie van hun had toch ooit durven denken
Dat ieder van hen voorgoed weg zou gaan
Ze hebben toen zelf de fanfare ontbonden
Ze hebben, als iedereen, de prijs zwaar betaald
De prijs voor de vrijheid in ruil voor wat centen
Een baan bij de bank, voor een auto, een kind
Maar ergens in de stad zingt een nieuwe fanfare
Een nieuwe fanfare van honger en dorst
Een nieuwe fanfare van honger en dorst
© Lieven Tavenier, Jenny Arean
Ze kwamen van nergens, gingen nergens naar toe
Vanaf de terrassen in de koffiehuizen
Bekeken ze de mensen en hun drukke gedoe
Ze liepen met hun hoofd in de wolken
En werden dan wakker met honger en dorst
En iedereen riep: "Kijk, daar gaat de fanfare
De fanfare van honger en dorst
De fanfare van honger en dorst"
Ze hadden geen geld om eten te kopen
Maar ze wisten voor alles 't juiste adres
Mosselen bij Leentje en frieten bij Helga
En Annie bewaarde voor hun ziel wel een fles
En iedere nacht, nog net voor 't slapen
De laatste vijf franken in Eddie's jukebox
'A hard rain's gonna fall'
Ze zongen 't allemaal samen
Met de fanfare van honger en dorst
De fanfare van honger en dorst
En kwam er 'n vrouw die een van hun meenam
Dan namen ze afscheid en zegden vaarwel
De fanfare trok verder met minder leden
De toon in mineur; ze begrepen dat wel
Maar er was nooit een vrouw die mooier kon zingen
Dan onze fanfare van honger en dorst
Dus het duurde nooit lang of ze waren weer samen
Met de fanfare van honger en dorst
De fanfare van honger en dorst
Wie van hun had toch ooit durven denken
Dat ieder van hen voorgoed weg zou gaan
Ze hebben toen zelf de fanfare ontbonden
Ze hebben, als iedereen, de prijs zwaar betaald
De prijs voor de vrijheid in ruil voor wat centen
Een baan bij de bank, voor een auto, een kind
Maar ergens in de stad zingt een nieuwe fanfare
Een nieuwe fanfare van honger en dorst
Een nieuwe fanfare van honger en dorst
© Lieven Tavenier, Jenny Arean
Geen opmerkingen:
Een reactie posten