Lente

"Geachte cliënten, 't wordt lente

We hebben al drie madeliefjes gezien

Geachte cliënten, 't wordt lente

En morgen dan bloeien de tulpen misschien"

Vandaag is het de eerste dag van de lente, en steevast zitten dan bovenstaande regels in m'n hoofd van een liedje geschreven door Annie M.G. Schmidt voor "De Familie Doorsnee" waar het werd gezongen door Lia Dorana in haar rol van secretaresse die moeilijke brieven moet schrijven in gewichtige taal en ze vraagt zich af of het niet allemaal wat liever en vrolijker kan.

Ik hou van de wisselingen van de seizoenen, en mijn favoriete seizoen is de lente, het nieuwe leven, het jonge groen, de eerste bloemen, het voorzichtige zonnetje, ik word er echt vrolijk van. Nu is mijn humeur niet afhankelijk van het weer. Dat zou raar zijn, want je kunt er toch niets aan doen, maar qua temperatuur en zon komt de lente het dichts bij m'n ideaal. De zomer vind ik al heel gauw te warm, en alles van nattigheid uit de lucht, regen, hagel en sneeuw ben ik ook niet echt dol op, maar nogmaals de afwisseling blijf ik als prettig ervaren. 

Gisteren zag ik op het journaal hoe blij de koeien na een hele winter stal de weide weer in huppelden, daar kun je niet anders dan heel vrolijk van worden. Bij mij wakkert het voorjaar altijd schoonmaakwoede aan. Ik heb de galerij vorige week onderhanden genomen, en de bloembak daar roept om bloeiende plantjes. De lanai heb ik afgelopen dinsdag gedaan, al het onkruid tussen de tegels verwijderd, en ik ben voornemens om er dit jaar voor het eerst iets van kunstgras op te gaan leggen omdat de tegels niet meer zo mooi zijn, ik het schrobben zat ben, en er dan ook geen onkruid meer tussen de tegels zal gaan groeien. En dan ga ik zo langzamerhand de binnenboel ook successievelijk weer aanpakken, overal achter, onder en tussen, boenwas voor de meubels, the whole shabang. De natuur toont zich in haar nieuwe kleed, dan kan ik niet achterblijven vind ik.