Hatrið mun sigra

Godvrezende doorgesnoven rechts extremistische inteeltjongeren uit Urk vergaten even dat zij geloven dat God alles ziet en gingen en bloc verhaal halen bij een dorpsgenoot van Marokkaanse komaf omdat deze iets gedaan had wat hen niet welgevallig was. Een Australische terrorist heeft een bloedbad aangericht in Christchurch, Nieuw Zeeland en in Utrecht heeft een Turkse man een terroristische aanslag gepleegd op een tram waarbij doden en gewonden vielen. Drie vreselijke nieuwsberichten uit de afgelopen twee weken waarbij haat, intense haat steeds de drijfveer is.

Het is al een tijd zo dat rechts extremisme weer terug is van nooit helemaal weggeweest in Europa en verder. Er worden wereldwijd leiders en politici gekozen die niet onder stoelen of banken steken zulk gedachtegoed aan te hangen. Het wij en zij-denken ligt hen in de mond bestorven. Ook in Nederland kennen we zulke politici en partijen die polariseren. Het gevolg is dat groepen mensen zich ingraven in hun eigen gelijk en tegenover elkaar komen te staan, waarbij gevoed door nepnieuws en social media de tegenstellingen benadrukt blijven worden.

Het lijkt een grote stap naar het aankomende Eurovisie Songfestival, maar ik wil naast dat ik van mening ben dat Nederland met Duncan Laurence een zeer grote kans maakt om als winnaar uit de bus te komen de aandacht, voordat ik zoals gebruikelijk in de songfestivalweek alle inzendingen ter leering ende vermaeck bespreek, vestigen op de inzending van IJsland. Het land stuurt de groep Hatari met "Hatrið Mun Sigra" (Haat zal zegevieren). De groep is in 2015 opgericht en bestaat uit Matthías Haraldsson, Klemens Hannigan en Einar Stefánsson. Voor Ingrid uit Appingendam, Svetlana uit Tsjeljabinsk en Tzeitel uit Modi'in-Maccabim-Re'ut zal het even schrikken zijn dat na jaren van love, Liebe, amour, liefde, amor, lyobov' en libe voor een geliefde, de mensheid of, wel ja, de hele wereld er plots over haat wordt gezongen in een soort bdsm-setting. Maar er zit meer achter dan het oog ziet, en dat is in deze tijd waar men graag primair reageert en een mening vormt zonder zich er eerst in te verdiepen niet voor iedereen weggelegd.

Hatari en hun muziek vallen moeilijk in te delen, en dat terwijl men zo graag alles in afgebakende duidelijke hokjes wil stoppen. Ze zouden omschreven kunnen worden als een satirische performance art groep. Matthías spreekt-zingt in harsh vocals, wat zeer afsteekt tegen de hoge falsetto zang van Klemens. Hun muziek heeft veel weg van electro-industrial, maar het ironische satirische element van Hatari is normaliter niet in die muziekstijl te vinden.

Zelf zeggen ze in deze tijden van rechts extremisme de mensheid een spiegel te willen voorhouden. 'We kunnen niets veranderen, we kunnen het alleen maar laten zien en laten horen zodat iemand het misschien oppikt'. Het leuke is dat de jongens meestentijds tijdens interviews e.d. in hun rol blijven die ze zichzelf hebben aangemeten. Maar in dit filmpje vermaken ze zich uitstekend op een school tussen de kinderen en met het bakken van taarten.

'Haat zal zegevieren' brengen ze dus op het Eurovisie Songfestival, maar zoals gezegd is het satire en ironie en houden ze Europa en de rest van de wereld zodoende een spiegel voor. We zien drummer Einar die gemaskerd als een monddood gemaakte volgeling enkel het ritme mag aangeven. Matthías oreert als een soort Herr des Hasses uit het liedje "Codo" van DÖF dat 'geluk en blijdschap tot een einde zullen komen, Europa zal uiteenvallen, want het is allemaal een web van leugens'. Als je een beetje door je oogharen heen kijkt hoor je de retoriek van, en zie je gelijkenissen met een qua uiterlijk sterk verbeterde versie van de knaagdierachtige Thierry Baudet die zijn doemscenario's over zijn kritiekloze achterban uitstort. Maar dat zal voor hen parels voor zwijnen zijn, want aan enige zelfreflectie, laat staan zelfspot, doen zij doorgaans niet.

Sommigen die nog van de breed georkestreerde ballades zijn, gezongen door zangeressen die heel hard kunnen zingen gekleed in terlenka avondjaponnen zullen zich misschien afvragen: 'Hoort zulks op het Eurovisie Songfestival thuis?' Ja! Driewerf ja!!! Goddank is er de laatste jaren qua muziek wel het één en ander veranderd, en ook qua thematiek is het helemaal prima. Al sinds het prille begin werden er op het festival nummers gebracht die iets met de maatschappij en de tijdgeest van dat moment te maken hadden.

Hatari gaat natuurlijk moeiteloos door naar de finale en ze mogen wat mij betreft het Eurovisie Songfestival van 2020 naar Reykjavik halen. Maar ja onze Duncan hè, ik gun het hem ook zo. En nee meerdere winnaars zoals in 1969, daar doen we niet meer aan.

Klemens, Einar en Matthías aan het taarten bakken. 

                                              Hatari met 'Hatrið Mun Sigra' tijdens de nationale
                                              finale op IJsland.