Toen was geluk ... #30

In het Den Haag van de jaren zestig en zeventig kwam het met enige regelmaat voor dat muziekkorpsen door de wijk liepen, zonder enige aanleiding van een feestdag of iets dergelijks. Een fenomeen wat je nu niet meer hoort en ziet. Ik weet niet of het in andere steden van het land ook zo was.

Enkel is het woordje 'geluk' in de titel van dit terugkerende blogje over dingen van vroeger niet helemaal juist. Op de foto welke is gemaakt in Den Haag op de Dedemsvaartweg hoek Hengelolaan, ziet u kinderen vrolijk meelopen met het korps, letterlijk met de muziek mee. Ik daarentegen rende altijd huilend naar huis. Ook op de kleuterschool als er iemand jarig was en de kinderen mochten op mini-instrumentjes muziek maken voor de jarige, was ik steevast in tranen. Hetzelfde als op de eerste maandag van de maand het luchtalarm afging. Voor mij dus niet echt een vrolijke herinnering die muziekkorpsen.

Pas veel later in mijn leven kwam ik er met terugwerkende kracht achter waarom dat was, ik zocht verklaringen omtrent bepaalde zaken waar ik (steeds) tegenaan liep en toen dat geopenbaard werd viel het kwartje, of het vijftigcent muntje, want ik geloof dat de epifanie pas in het eurotijdperk plaatsvond, ruim dertig jaar later.

Tegenwoordig raak ik niet meer overstuur van het luchtalarm of van een muziekkorps, maar dat laatste is waar ik nu woon enkel op Koningsdag te horen, en ik geloof de laatste jaren eigenlijk ook niet meer. Ik zal er op letten aankomende 27 april.