Mevrouw van Dam

Protesteren, in de jaren zestig en zeventig konden we er wat van in Nederland, en nu lijkt het erop dat het oude vuur van het protesteren weer is opgestookt. Van vreedzame protestacties van klimaatactivisten tot aan een soort neanderthalerprotesten van boeren. Protesteren lijkt weer hot. Daarom is dit lied van het ABC-Cabaret van Wim Kan eigenlijk wel weer actueel. Willeke Alberti heeft het op de plaat gezet toen ze begin jaren zeventig een album opnam met nummers van Wim Sonneveld, Herman van Veen, Seth Gaaikema, Paul van Vliet, Toon Hermans en Wim Kan.

Mevrouw van Dam

Mevrouw van Dam zit voor haar raam

Ze kan de stoet voorbij zien gaan

Mevrouw van Dam is vierentachtig

Ze kan niet meer lopen, maar ziet nog goed

Ze kijkt aandachtig naar de stoet

En leest de leuzen fier en krachtig

Ze ziet de jonge mensen

Die de borden dragen  met hun wensen

De jeugd die vecht als pacifist

Tegen de oorlog die ze mist

Ze lopen weer met borden in Amsterdam

Maar wie loopt met het wagentje

Het invalidewagentje van mevrouw van Dam

Kijk daar, die knappe jonge meid

Die geeft haar hele vrije tijd

Aan een protestmars met de borden

Ze sjouwt met zevenduizend man

Achter idealen an

Die aan stokken omhoog gehouden worden

Ze vecht voor vreemde verre landen

Zij houdt hun toekomst in haar handen

Samen met Marjolein en al die

Zevenduizend man

Die lopen met die borden in Amsterdam

Maar wie loopt met het wagentje

Het invalidewagentje van mevrouw van Dam

Mevrouw van Dam zal voor haar raam

De stoet nog vaak voorbij zien gaan

Wie weet zal ze de honderd halen

Nog twintig optochten misschien

Het park zal ze nooit meer zien

Maar wel de borden met de idealen

Vaak wuift ze naar de jonge mensen

Die met hun machteloze wensen

Voor stakkers hier heel ver vandaan

Zo vlakbij voor haar venster gaan

Die lopen met die borden in Amsterdam

Maar niemand loopt met het wagentje

Het invalidewagentje van mevrouw van Dam

© Wim Kan, Ru van Veen, Ruud Bos, Willeke Alberti