Ik moest eraan denken nu Harry, haar jongste zoon, samen met zijn vrouw Meghan er voor heeft gekozen om een leven in vrijheid te gaan leven. Vrijheid betekent in deze: weg van het keurslijf van het Britse Koninklijk Huis en vooral van de walgelijke manier waarop de (roddel)pers in Engeland opereert. Nietsontziend en uit op sensatie, het heeft het leven gekost van zijn moeder, haar vriend Dodi Fayed en hun chauffeur Henri Paul. Hoewel ik persoonlijk nog altijd ernstige twijfels heb of het een ongeluk betrof of dat er opzet in het spel was.
'You can check out any time you like but you can never leave', zo moet het leven aanvoelen als je het (on)geluk hebt geboren te worden met blauw bloed, of erger nog, er door een huwelijk in verzeild raakt. Het is zo'n bastion met eigen regels, normen en waarden, dat het voor outsiders, zoals Diana toen en Meghan nu, bijna onmogelijk is om er volledig door iedereen te worden geaccepteerd.
Als we iets hebben geleerd van een serie als 'The Crown' is het dat vrijheid van oudsher het offer is wat blauwbloedigen en hun geliefden in het Verenigd Koninkrijk moeten brengen voor hun privileges. En dat is anno 2020 nog steeds zo. Harry en Meghan wordt die zelfgekozen vrijheid gegund, maar het komt met een prijs. Ze krijgen geen koninklijke toelagen meer en zullen de 2,8 miljoen aan belastinggeld teruggeven die is gestoken in de renovatie van hun landhuis. Ook raken ze hun koninklijke titels kwijt. Maar zoals zijn moeder voor hem, heeft Harry, noch zijn vrouw, die nodig om hun goede doelen- en liefdadigheidswerk voort te zetten. Saillant detail oom Andrew die wordt verdacht van seksueel contact met minderjarigen mag zich nog wel Zijne Koninklijke Hoogheid noemen.
Ik gun Harry en Meghan de vrijheid die ze zo verlangen, en het moet ook fijn zijn voor onze eigen koninklijke Kwik, Kwak en Kwek, de prinsessen Amalia, Alexia en Ariane, dat je wél uit kunt checken als je dat wilt. Nu is het in Nederland volgens mij een heel ander verhaal dan in het Verenigd Koninkrijk, maar toch. Ze hebben al het voorbeeld van hun oudtantes Irene en Christina die redelijk buiten het gezichtsveld een eigen leven hebben weten te leiden, tegelijkertijd is er ook het verkeerde voorbeeld van oom Bernhard die met foute bril een foute huisjesmelker is geworden. En nu hun collegaatje Harry van de stijve buren aan de overkant het is gelukt om zich los te wrikken, moet dit de meisjes toch aan het denken zetten. Wil Amalia wel koningin worden als haar vader met pensioen gaat? En zo niet, wil één van haar zusjes dan die taak op zich nemen? Volgens hun overgrootmoeder Juliana, 'Een taak zo zwaar dat niemand die zich daarin ook maar een ogenblik heeft ingedacht, haar zou begeren.'
We gaan het zien. Voor Harry en Meghan heb ik alleen maar heel veel begrip voor de keuze die ze hebben gemaakt en wens ze een fantastische tijd toe zonder de rioolratten van de Britse (roddel)pers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten