dinsdag 21 februari 2023

Fakkels en hooivorken

Telkens als ik de term 'fakkels en hooivorken' bezig in mijn blogjes is het om een situatie uit te vergroten en het in het belachelijke te trekken. Het handelt zich dan meestal om de chronisch boze medemens, veelal extreem rechts georiënteerd en complottheorieën aanhangend. Dit om een overdrachtelijke verwijzing te maken naar de middeleeuwen waarin mensen 'vol van bijgeloof en inteelt', om maar eens een tekstregel van de geweldige Lennaert Nijgh te citeren, daadwerkelijk met fakkels en hooivorken hun indringers en/of belagers te lijf gingen. Ik doe dat omdat geen enkel weldenkend mens het anno 2023 in z'n hoofd zou halen om......

U moogt opnieuw denken. In Diepenheim, ik heb het even opgezocht, het is een stadje ergens diep in Overijssel, zou Minister Sigrid Kaag bij Herberg De Pol een politieke bijeenkomst bijwonen. Daar aangekomen hadden een groep van zo'n twintig boeren en complotdenkers met tractoren alles klem gezet, ze hadden een gevechtshond bij zich en scholden Sigrid uit. En ja, ze hadden fakkels bij zich, hooivorken nog niet maar ik denk dat dat een kwestie van tijd is. Vanzelfsprekend namen ze alles op met hun foontjes. Ze wilden niet deelnemen aan de discussie waarvoor Sigrid er was, nadat ze even naar hen had geluisterd en kort met hen het gesprek aanging om vervolgens naar binnen te gaan en te gaan doen waarvoor ze was gekomen, vertrokken ze weer. Ze willen schreeuwen en tegen zijn, niet een dialoog aan gaan om er samen uit te komen. 

Intimidatie, net wat u zegt. Zeker als als je beseft dat een laagschedelige al eens met een fakkel voor het woonhuis van Sigrid heeft gestaan. Ze bleef ondanks deze dreigende situatie gewoon staan en hoorde de droeftoeters aan. Dan heb je ballen, in ieder geval meer ballen dan die hele troosteloze operette bij elkaar. 

Dat bedreigen en schreeuwen is heden ten dage schering en inslag, onlangs nog een schrijver en collega schrijvers die het voor hem opnamen. Maar ook voor politici is het dagelijkse kost. Sigrid heeft er nog niet zo lang geleden het volgende over gezegd: "Het is een taak voor ons allen om zich uit te spreken tegen agressie, bedreigingen en intimidatie. De stille meerderheid moet ook laten merken: dit is ons land. En we gaan redelijk en beschaafd met elkaar om. We accepteren beledigingen, bedreigingen en agressie niet. Daarvan moeten we allemaal zeggen: dat kan niet, dat hoort er niet zomaar bij."

Dit blogje is mijn kleine bijdrage om aan te geven dat dit absoluut niet kan, een druppel op een gloeiende plaat, ik weet het, maar in deze tijd er over zwijgen staat gelijk aan verraad.





Geen opmerkingen:

Een reactie posten