Tompouces

Gisteren kwam mijn zus op koffievisite en dan haal ik vanzelfsprekend wat lekkers bij de koffie. Ik weet dat haar lievelingsgebakjes tompouces zijn, dus die had ik in huis gehaald. Van de bakker, die zijn het lekkerste. En plotseling moest ik denken aan de tompouces die je zelf kunt maken uit zo'n verpakking waar alles in zit, en hoe afschuwelijk die waren, en nog steeds zijn, want ze blijken, na een zoekopdracht, nog steeds verkocht te worden.

Allereerst worden ze 'tompoezen' genoemd in plaats van tompouces. Dat zit al meteen hoog in mijn allergie in dezelfde orde van grootte als mensen die 'zo wie zo' schrijven in plaats van sowieso. Een nekschot is wat overdreven maar er mogen best sancties op staan. Alleen al door tompouces tompoezen te noemen zou het de fabrikant verboden moeten worden om ze te maken. Daarnaast, ziet u die tompouces op de verpakking, met een centimeters dikke laag baketbakkersroom en een dikke fondantlaag? Nou, zo krijgt u ze nooit hoor. Ik weet dat omdat in een vlaag van nieuwsgierigheid mijn moeder in de jaren tachtig van de vorige eeuw het eens heeft gekocht. 

De twee kartonachtige bladerdeegbladen zijn aan één stuk, er zit een zakje puddingpoeder bij die vermengd dient te worden met water of melk. Het zakje suikerglazuur moet u in een beker warm water zetten. Vervolgens de pudding over een hele plak bladerdeeg smeren de andere plak erop doen en het zakje suikerglazuur uit het warme water halen en dan flink kneden, een hoekje er afknippen en dan op de tweede bladerdeegplak aanbrengen. Die witte, plakkerige wat waterige substantie geeft bepaalde niet nader te noemen associaties. En dan komt het: de plakken met suikerglazuur en pudding in drie stukken verdelen. Een tompouce. Snijden. Het gebakje wat eigenlijk alleen maar met de handen in ontmantelende gedeeltes gegeten kan worden.

Op de onderstaande foto's ziet u de verschillen met de afbeelding op de verpakking en het daadwerkelijke resultaat. En bovenal zijn ze mega goor. Nee, tompouces haal ik gewoon bij de bakker, krakend vers, met een flinke laag banketbakkersroom en roze fondant dat verder geen bijzondere gelijkenissen met wat dan ook oproept.