Vakantie

De laatste maanden hoorde, zag en las ik constant klagende mensen over het feit dat de energieprijzen zo enorm zijn gestegen en dat de boodschappen in korte tijd duurder zijn geworden. Ja, ook ik heb het een en ander gemerkt, maar ik ben niet zo van het klagen en ik denk in mogelijkheden en wat ik er zelf nog aan kan doen. Soms zijn dingen gewoon zoals ze zijn. Er moord en brand over schreeuwen en iedereen en z'n moeder er de schuld van geven verandert niets aan het gegeven.

Wie schetst mijn verbazing toen ik onlangs een artikel las dat ondanks de stijgende prijzen Nederlanders gewoon op vakantie blijven gaan. Een derde heeft een vakantie in mei al vastgelegd. Voor mensen met schoolgaande kinderen staat deze periode bekend als 'De Meivakantie'. Ik wist van het bestaan niet af. Eén op de vijf heeft zelfs al een zomervakantie geboekt. Verre reizen lijken een soort van 'ingehaald' te worden vanwege het feit dat men in coronatijd niet of nauwelijks kon reizen. Maar ook is er een lichte stijging te zien van vakanties die doorgebracht gaan worden in eigen land in verhouding met hoe het voor de pandemie was.

Wie zijn die mensen? Het kunnen toch niet degenen zijn die het naar eigen zeggen financieel moeilijk hebben vanwege dat 'alles duurder is geworden'. Het reizen zelf is ook duurder geworden. Nou moet u mij niet rekenen met betrekking tot op vakantie gaan. Vakantie hebben vind ik heerlijk, lekker alles in laissez-faire modus, maar daadwerkelijk weggaan is niet echt aan mij besteed. Ik vind het voornamelijk een gedoe. Thuis heb ik alles wat ik nodig heb, voor een weekendje of een midweekje wil ik best eens overstag gaan, maar langer is niets voor mij. Daarnaast wil ik ook niet te ver weg. Heimwee is niet het juiste woord, maar op de dag van vertrek van de bestemming weer naar huis zou ik wel achter de auto, de trein of het vliegtuig willen duwen, dat heb ik al na een weekendje. Het is meer het weer terug willen zijn in mijn vertrouwde omgeving en alle opgedane indrukken in rust willen verwerken. 

Ik heb dat van mijn moeder, die was ook het liefste thuis, mijn vader daarentegen hield van op vakantie gaan, binnen het normale, want ik wantrouw mensen die constant maar aan het ritten zijn. Die wel vier of vijf keer per jaar op vakantie gaan, de tijd daar al hebben ingedeeld wat er allemaal gedaan moet en zal worden, die tevens elk weekend volbouwen met afspraken om maar niet (alleen) thuis te hoeven zijn. Zij zijn naar mijn idee niet geaard in hun eigen leven, aldoor maar op de loop voor zichzelf. Oké, ik ben dan iets te veel geaard, er zal een middenweg zijn. Maar ik denk dat het die mensen zijn die erg geleden hebben in de pandemie vanwege de maatregelen en de reisbeperkingen en nu volledig los gaan weer of die zelfs alweer wat reizen achter de rug hebben en de rijen op Schiphol voor lief namen, want ze moesten en ze zouden, Godnondeju, op vakantie gaan! Daar hadden ze récht op!

Nou, laat mij dan maar iets te veel geaard zijn in mijn eigen omgeving, het geeft heel veel rust kan ik u zeggen.