maandag 4 november 2024

Dat is zo'n dame die zich moet schamen

Meerdere malen heb ik het hier al eens gezegd, we gaan in Nederland niet heel zorgvuldig om met ons muzikale erfgoed. En met de huidige regering zal dat zeker niet veranderen, in tegendeel, cultuurbarbaren als fascisten nu eenmaal zijn. Hoe snel vergeten we de boekverbrandingen in nazi Duitsland. Maar goed muziek dus. De cd is op sterven na dood, maar streamingsdiensten zijn hot en happening. Zodoende worden er op zolders en in kelders, bergruimtes en archieven van vaderlandse platenmaatschappijen gezocht naar de backcatalogussen van Nederlandse artiesten om die zo goed mogelijk af te stoffen en op die diensten beschikbaar te stellen.

Een schatkamer voor mij, met name van, ik zal ze eens grof categoriseren, 'Op Losse Groeven'-artiesten als o.m. Ciska Peters, Conny Vink, Imca Marina, Arne Jansen, Trea Dobbs en Danny Cardo is nu hun zo goed als complete oeuvre te beluisteren. Zo goed als, want als een artiest bij verschillende platenmaatschappijen heeft gezeten is dat niet altijd mogelijk qua rechten e.d.. Ook zijn er, om dat niet zorgvuldig zijn nog maar eens te benadrukken, opnames gewoon zoek geraakt zodat men niet van de originele opnamebanden geremasterde versies plaatst maar van vinyl albums als die er nog zijn en soms is het gewoon echt kwijt. 

Onlangs is het bijna complete werk van Ria Valk toegevoegd, diverse platenmaatschappijen en zoekgeraakte opnames maken het dus bijna. Ria begon eind jaren vijftig en heeft zich in het begin vrijwel volledig op het in die tijd populaire cowboygenre gestort met grote hits als 'Rocking Billy' en 'Ik Wil Een Cowboy Als Man'. Daar kun je niet voor eeuwig mee doorgaan en zo wilde men haar scharen in de rij van Willeke Alberti, Trea Dobbs en Rob de Nijs met teenagerliedjes al dan niet vertaald uit het Duits of Engels, ook daar zaten wat hits bij, maar uiteindelijk vond Ria haar grote succes in het brengen van vrolijke nummers met humor, met name ook in het carnavalsgenre. 

Wie kent niet haar grote hit 'De Liefde Van De Man Gaat Door De Maag'? U weet wel met die 'worstjes op m'n borstjes'. Op de b-kant van die single stond een nummer wat ik eigenlijk één van haar allerleukste liedjes vind. Het is geschreven door Peter Koelewijn met wie ze in die jaren veel samenwerkte en het heeft de titel 'Dat Is Zo'n Dame Die Zich Moet Schamen'. Het is een dixieland nummer en ik vind de tekst zo leuk omdat het tussen de jolijt door een mooie boodschap heeft: Wat je ook doet, iedereen lult toch wel over je, doe dus gewoon wat je wilt en waar je zin in hebt.

Dat Is Zo'n Dame Die Zich Moet Schamen

Mama zei: De allermooiste baby uit de buurt
Was jij m'n kind en dat ben jij nu nog
Je hebt dus heel wat streepjes voor
En zo lang als dat duurt
Neem het er maar van
Ja meid, zolang het kan
Want wat je doet
De mensen zeggen toch

Dat is zo'n dame
Die zich moet schamen
Dat is zo'n, weet je wel
Dat is zo'n fräulein
Die toch nooit trouw zijn
Dat is zo'n, weet je wel
Een mademoiselle, zo'n lellebelle
Dat is zo'n, weet je wel

Ik heb nou ook zo'n tanga
Een bikini van twee ons
Waar iedereen zijn ogen blind op staart
En ze hopen allemaal
Wanneer ik van de duikplank plons
Kom eens boven lieve meid
Misschien ben je alles kwijt
Ik lach me rot
De mensen denken maar

Dat is zo'n dame
Die zich moet schamen
Dat is zo'n, weet je wel
Dat is zo'n fräulein
Die toch nooit trouw zijn
Dat is zo'n, weet je wel
Een mademoiselle, zo'n lellebelle
Dat is zo'n, weet je wel

En mijn verloofde is een knul van 65 jaar
Ik hou heel veel van hem en van zijn jacht, haha
Dat ie nog zo'n paar miljoen heeft, is toevallig maar
Wie gelooft mij nou
Want ik ben zo'n vrouw
Waarbij altijd dat ene wordt gedacht

Dat is zo'n dame
Die zich moet schamen
Dat is zo'n, weet je wel
Dat is zo'n fräulein
Die toch nooit trouw zijn
Dat is zo'n, weet je wel
Een mademoiselle, zo'n lellebelle
Dat is zo'n, weet je wel

© Peter Koelewijn, Ria Valk

Dankzij het beschikbaar stellen van het grootste deel van Ria's oeuvre kunt u ook dit liedje beluisteren:


Mocht de video niet te zien zijn klik hier.


zaterdag 2 november 2024

Toen was geluk... #159

Tegenwoordig luister ik eigenlijk alleen maar 's morgens naar de radio in de functie van wekker, verder nooit meer. Dat was vroeger wel anders. 'De Nationale Hitparade' luisterde ik met als voornaamste reden dat er niet door de plaatjes werd heen gekletst, zodat je die kon opnemen op een cassettebandje. Leg dat de kinderen van nu nog maar es uit, met de huidige steamingsmogelijkheden. 'Los Vast' vond ik leuk en natuurlijk 'De Dik Voormekaarshow' van André van Duin en Ferry de Groot, met al die typetjes. 

Wat ik ook leuk vond was de 'Europarade', uitgezonden door de TROS vanaf 1976 t/m 1987. Het was een top 30 op Europees niveau in samenwerking met België, Duitsland, Frankrijk, Spanje en Verenigd Koninkrijk. Vanaf 1979 kwamen daar Denemarken en Italië bij en weer wat later ook Ierland, Luxemburg, Oostenrijk en Zwitserland en werd het een top 40. 'Een radiogeluid van een swingend werelddeel' zo werd het in de markt gezet. In Nederland werd de lijst in z'n geheel uitgezonden, in sommige andere landen ook of anders de top 10 ervan. 

De lijst werd samengesteld uit de top 15 van de hitparades uit de deelnemende landen. Nummer 15 kreeg 1 punt, nummer 1 15 punten. Zo werd er tot een wekelijkse Europarade gekomen. Je leerde er nummers kennen die in Nederland nooit een hit zijn geworden. Liedjes die enkel in Frankrijk of Duitstalige landen een hit waren of acts die hier nooit succesvol zijn geweest, Ik kan me herinneren dat ik door de Europarade Haysi Fantayzee leerde kennen en een zingende Al Corley die ik alleen kende als Steven in 'Dynasty'. 

Mocht u nieuwsgierig zijn hoe die lijsten eruit zagen vanaf 1976 kunt u hier uw hart ophalen. 

16 december 1978.

25 juli 1981.


vrijdag 1 november 2024

De stoel

De laatste keer dat ik bij mijn zus was vertelde ze dat de stoel die van onze oma was geweest bij haar in de berging stond en op de nominatie stond om weg te doen. "Dan wil ik 'm!" reageerde ik. "Dat dacht ik wel" antwoordde ze terug.

De stoel is voor onze oma gekocht toen ze in een bejaardenwoning ging wonen in 1976, daar heeft ze niet lang gewoond en de stoel is toen bij mijn ouders thuis gekomen waar oma's dochter, mijn moeder, het als haar stoel in gebruik nam. De stoel is meeverhuisd naar Doetinchem en later weer naar Capelle. Daar heeft ie altijd op de slaapkamer van mijn moeder gestaan. Mijn moeder kon geen afscheid nemen van die stoel: "Die is van mijn moeder geweest" zei ze dan, en ik was dan altijd ontroerd dat mijn moeder toen al ver in de tachtig er om die reden zo aan was gehecht. Na het overlijden van onze moeder is de stoel bij mijn zus terecht gekomen, ook op haar slaapkamer en nu dan in de berging. 

En u weet ik ben een dweil als het gaat om dit soort dingen. Gisteren is mijn zus op de koffie geweest, ze werd gebracht door mijn nichtje en de stoel kwam mee. Het is geen mooie stoel, de bekleding is affreus, er hoort, volgens mij, oorspronkelijk ook groene bekleding met bloemen op. Ik heb nog op het web gezocht, maar niet gevonden, doch in mijn hoofd heb ik een heel scherp beeld ervan. Ik meen dat mijn ouders destijds de huidige bekleding voor de stoel hebben laten vervaardigen. 

Maar mooi of niet, ik ben heel blij met die stoel van oma en mama en hij staat nu op mijn slaapkamer als zitplaats voor Winnie.


Kerst 1984. Mijn moeder met haar ontvangen cadeaus in De Stoel.