De laatste keer dat ik bij mijn zus was vertelde ze dat de stoel die van onze oma was geweest bij haar in de berging stond en op de nominatie stond om weg te doen. "Dan wil ik 'm!" reageerde ik. "Dat dacht ik wel" antwoordde ze terug.
De stoel is voor onze oma gekocht toen ze in een bejaardenwoning ging wonen in 1976, daar heeft ze niet lang gewoond en de stoel is toen bij mijn ouders thuis gekomen waar oma's dochter, mijn moeder, het als haar stoel in gebruik nam. De stoel is meeverhuisd naar Doetinchem en later weer naar Capelle. Daar heeft ie altijd op de slaapkamer van mijn moeder gestaan. Mijn moeder kon geen afscheid nemen van die stoel: "Die is van mijn moeder geweest" zei ze dan, en ik was dan altijd ontroerd dat mijn moeder toen al ver in de tachtig er om die reden zo aan was gehecht. Na het overlijden van onze moeder is de stoel bij mijn zus terecht gekomen, ook op haar slaapkamer en nu dan in de berging.
En u weet ik ben een dweil als het gaat om dit soort dingen. Gisteren is mijn zus op de koffie geweest, ze werd gebracht door mijn nichtje en de stoel kwam mee. Het is geen mooie stoel, de bekleding is affreus, er hoort, volgens mij, oorspronkelijk ook groene bekleding met bloemen op. Ik heb nog op het web gezocht, maar niet gevonden, doch in mijn hoofd heb ik een heel scherp beeld ervan. Ik meen dat mijn ouders destijds de huidige bekleding voor de stoel hebben laten vervaardigen.
Maar mooi of niet, ik ben heel blij met die stoel van oma en mama en hij staat nu op mijn slaapkamer als zitplaats voor Winnie.
 |
| Kerst 1984. Mijn moeder met haar ontvangen cadeaus in De Stoel. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten