Réveil à Alligny-Cosne

Na echt een heerlijke nacht waarin ik in diepe slaap was verzonken werd ik wakker en zag dat het een zonnige dag zou worden. Gedoucht en in de kleren en de kleuren ben ik naar beneden gegaan, de ontbijttafel stond al gedekt, buiten met het adembenemende uitzicht. Een feest om zo met elkaar te ontbijten.

Daarna boodschappen doen in Donzy, een dorp tien kilometer verderop, daar is een grote Intermarché. Ik vind het altijd leuk om in het buitenland een supermarkt te bezoeken. Zoveel andere dingen, zo mag men hier gewoon sterke drank verkopen en het wijnvak is zeer uitgebreid, om over de keuzes in champagnes nog maar te zwijgen. Ook in brood, patisserie en vlees is zoveel meer keus.

Bij terugkomst ben ik op het land gaan werken, ja u leest het goed, ik moet me tijdens mijn verblijf hier toch enigszins verdienstelijk maken. Ik heb appels geraapt bij de appelbomen, het schijnt niet goed voor de grond eromheen te zijn om ze te laten liggen. Het is niet echt werk voor iemand met een rugconditie, maar ik heb rustig aan gedaan, en er vooral ook op gelet me niet bij het wespennest te begeven die de dieren er in de grond hebben gemaakt. De buurman had al geprobeerd het nest te vernietigen, maar dat is niet helemaal gelukt. 

Koffie met Franse tarte au citron meringuée en later een heerlijke lunch smaakten goed na mijn werk als landarbeider. 's Middags heb ik lekker gerelaxt, boek gelezen, spelletjes op m'n foontje gedaan, fijn in de tuin in de schaduw onder de bomen. 

's Avonds hadden we een heerlijk Indiaas gerecht met kip en rijst. Ik weet we zijn in Frankrijk, maar de ingrediënten waren allemaal vers en zijn in Frankrijk gekocht. Later heb ik Rick en Chris het spel Amerikaans jokeren geleerd. Ik heb het vroeger veel gespeeld met mijn ouders en zus. Het was echt jaren geleden dat ik het gedaan heb, het werd door hen met gemengde gevoelens ontvangen, wel oké, maar niet om over naar huis te schrijven.

Ik had tijdens het spel weer een moment met een prehistorisch insect van enorme afmetingen. Het was aardig donker aan het worden toen Chris zei dat er iets groots aan mijn kant op tafel was geland. Het bleek een gigantische bidsprinkhaan. Gigantisch ja, de tafel helde zowat over. Ik griezelde ervan, ik ben niet geschikt voor zoveel intense natuur.

Verder heb ik het helemaal naar m'n zin, ik hoop enkel dat ik de komende dagen verschoond blijf van ontmoetingen met reusachtige zes- of acht potigen.

Het wespennest.

Ontbijten in de ochtendzon.