Als ik zo in mijn omgeving ouders met kinderen zie, valt mij altijd die vale huid, de uitdrukkingsloze ogen, die vermoeide afhangende schouders, die lichtgeraaktheid, kortom de totale murwheid van de ouders op, en wat ik altijd al dacht is nu ook uit een onderzoek gebleken: Mensen zonder kinderen zijn gelukkiger dan mensen met kinderen.
De cijfers zijn duidelijk: ouders hebben vaker last van negatieve emoties, depressie, relatieproblemen en stress dan kinderloze stellen. Na een enquête onder 1,8 miljoen Amerikanen is naar voren gekomen dat mensen met kinderen diepere dalen van negatieve emoties beleven en zijn gemiddeld minder gelukkig, maar melden óók hogere toppen van positieve ervaringen dan kinderloze stellen. Er is dus wel een extra 'gelukspiek' te zien.
Het ouderschap kan cognitieve dissonantie veroorzaken, valt het vader of moeder zijn tegen, dan is het makkelijker en vooral sociaal wenselijk om te doen voorkomen dat het ouderschap echt wel heel leuk en mooi is in plaats van de harde realiteit onder ogen te zien. Dit is ontdekt door een groep ouders te confronteren met het feit dat een kind opvoeden $150.000 kost. Deze ouders gingen het ouderschap flink idealiseren, meer dan ouders die eerst iets positiefs over het hebben van kinderen te lezen hadden gekregen.
De conclusie is dat de extra hoge pieken aan geluk die vaders en moeders beleven misschien hun eigen verzinsel zijn. Het betekent ook dat geluk relatief is. Gemiddeld mogen ouders dan ongelukkiger zijn dan kinderloze stellen, maar wanneer ze stilstaan bij hoe ze het leven als ouder beleven, weten ze aan enige misère prima een positieve draai te geven. Omdat ze zichzelf een beetje voor de gek houden, voelen ze zich toch beter als ouders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten