Utrecht

Het was voor zowel vrienden Rick en Chris als voor mij door familieomstandigheden een nogal enerverende, stressvolle en emotionele week geweest, en wat is dan heerlijker om samen met vriendin Nadira een dagje onze zinnen te verzetten. Wij hadden besloten eens naar het bruisende Utrecht te gaan. Het weer zat ons mee, het was wel koud, maar droog en met een zonnetje zat de stemming er al goed in. Nadira kwam mij ophalen en we reden naar een naar ons idee vrij afgelegen parkeerterrein alwaar we met de bus binnen een kwartier in hartje stad zouden zijn. Rick en Chris kwamen vrijwel gelijktijdig aan, dus we konden op pad.

Eerst moest er een etablissement worden gezocht om de lunch te gebruiken, dat werd Grand café Lebowski. Onderwijl konden we fijn bijkletsen en besluiten wat we gingen doen. Gekozen werd voor het Centraal Museum waarmee we met hetzelfde entreebewijs ook het aan de overkant gelegen Dick Bruna Huis konden bezoeken. Bijzonder om te ontdekken dat de bewierookte Gerrit Rietveld in de vergetelheid geraakte Piet Klaarmaker zijn voorganger zag. Het ook in Utrecht gelegen Rietveld huis gaan we een volgend keer bezoeken.

Na al deze cultuur en architectuur was het tijd voor de inwendige mens en streken we neer bij Keek een zaak die zich aanbiedt met de kreet: 'Kunst en eerlijke koffie'. Dat lag dus mooi in het verlengde van de dag. Wandelingetje door de stad gemaakt, en bij het passeren van een spellenwinkel wilde Nadira even naar binnen om naar een oud spel te vragen die ze van haar broer kende, maar welke jaren geleden was kwijtgeraakt. Bij het betreden van de winkel stapten we binnen in een scene van 'The Big Bang Theory'. Er liepen wat nerdy Leonard Hofstadter-achtige tiepjes rond. In Nadira's vraagstelling naar het spel klonk door dat ze zelf niet heel erg geloofde het zo gewilde spel te kunnen scoren, maar de verkoper wist niet alleen direct welk spel ze bedoelde, maar vertelde de geschiedenis ervan, de naamsverandering en de reden daarvoor, aangevuld met wat details door een soort Howard Wolowitz die aan een tafel zat, en pakte bovendien voor haar de doos met het zo felbegeerde spel!
Ook werden we gewag gemaakt van het bestaan van een subcultuur waarbij volwassen mensen in de kelder van de winkel tot in de nacht toernooien houden van de diverse spellen.

Als een kind zo blij liep Nadira, met de belofte ons in de nabije toekomst deelgenoot te maken van de geheimen van het spel, iets met tijdvakken en geschiedenis, de spellenspeciaalzaak weer uit en was het tijd om ons te oriënteren op het diner. We kozen de Franse brasserie Bresson en hebben daar heerlijk gegeten. Het was weer een heel fijne dag met één van de posse's waar ik bij mag horen.