Dit verhaal speelt zich af in een park in Cambridge, Ontario Canada. "Ik wou dat ik kon skateboarden" had Peyton het 6 jaar oude dochterje van Jeanean tegen haar gezegd. Haar moeder gaf haar haar oude skateboard, en ze gingen samen naar het skate park bij hun in de buurt. Daar aangekomen zagen ze een groep tienerjongens die aan het skateboarden waren, ze rookten en gebruikten grove taal. "Er zijn alleen maar grote jongens" zei Peyton. Haar moeder zei dat het niet uitmaakte, hoewel ze het zelf eigenlijk ook niet zo prettig vond, en haar dochter ging skateboarden.
De jongens zoefden langs haar heen. Snel kwam één van de jongens naar Peyton toe. Jeanean stond al klaar om hem te zeggen dat haar dochter net zoveel recht had om hier te skateboarden als hij en zijn vrienden, toen de jongen tegen Peyton zei: 'Je voeten staan verkeerd, zal ik je helpen?" De jongen ging vervolgens bijna een uur aan de gang met Peyton, hij liet haar zien hoe ze haar balans moest houden en hoe te sturen. Hij hield haar hand vast en hielp haar weer opstaan als ze was gevallen, en waarschuwde haar om niet te dicht bij de leuningen te skateboarden anders zou ze zich kunnen bezeren.
Jeanean schatte dat de onbekende jongen zo'n jaar of 15, 16 was en was erg geraakt door wat hij vanuit zichzelf had gedaan, ondanks dat zijn vrienden hem erom uitlachten. "We gingen naar huis en Peyton voelde zich best trots en had zelfvertrouwen gekregen door die jongen. Ze skateboard nu heel veel!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten