Vleesch en bloed

Zoals ik een kleine maand terug al in een blog schreef, vond KPN dat ik aan het sneller internet moest. Het was wat verwarrend, maar uiteindelijk bleek dat er dus echt een mensch van vleesch en bloed aan te pas moest komen om het allemaal voor elkaar te krijgen. Ik mocht zelf aangeven wanneer het me schikte, en dat was gisteren tussen 10.00 en 12.00 uur.

Om 11.50 ging de bel en de KPN monteur kwam met twee koffertjes mijn woning binnen. Ik wist niet zo goed wat hij nu precies kwam doen, maar gelukkig wist hij dat wel. Hij stortte zich meteen op de wandcontactdoos waar vroeger de vaste telefoon op aangesloten was en nu dan het modem. Bij mij was dat vanaf dat ik er kwam wonen een vrij vreemde constructie met twee stekkeringangen waarvan er maar één daadwerkelijk ook functioneerde, bovendien zat het erg los en had ik het ooit eens met dubbelzijdig tape vastgezet. Dat was fijn, want rücksichtslos haalde hij het van de muur waarbij hij enigszins vreemd opkeek en ik meteen in de verontschuldigende houding schoot met een 'dat was al zo toen ik hier kwam wonen'.

Ik vroeg hem of hij koffie wilde, maar hij bliefde niets, ook niet iets anders. Het was een zwijgzame man. Ik weet ook niet wat ik moet zeggen in zulke situaties, en ik ga er ook niet met mijn neus bovenop staan. Hij ging met diverse apparaatjes in de weer en zei ineens: "Ik ga even weg want het lukt niet, maar ik kom terug" Dat laatste herhaalde hij nog eens met klem. Ik vermoed dat hij klanten heeft meegemaakt die de op zich eenvoudige en duidelijke mededeling niet hadden begrepen en boodschappen zijn gaan doen of zo. Ik stelde hem gerust door hem te verzekeren dat ik er heus nog zou zijn bij zijn terugkeer.

Na zijn terugkomst ging hij wederom met apparaatjes in de weer en schroefde een geheel nieuwe wandcontactdoos op de muur, een nieuwerwetse waar enkel maar van die kleine stekkertjes in kunnen en niet meer die ovale telefoonstekkers. Na 16 jaar een vastzittende wandcontactdoos op de muur! Het was een ontroerend moment. Ik moest de tv aandoen, die deed het. De computer aan doen, die deed het ook. Ik hoefde geen nieuw wachtwoord en code (dat had wel in één van die mededelingen gestaan). "Nu moet ik dus sneller internet hebben" zei ik. "Wat was je oude snelheid?" vroeg hij. Ik had natuurlijk geen idee, zodat hij het, vermoed ik, verspilde moeite vond om mij te vertellen wat voor een snelheid ik nu had, parels voor zwijnen. Daar had ie gelijk in. Ik ben al blij als alles het doet.