9-14

Vandaag is het precies 1 jaar geleden dat ik besloot om na een aantal jaar niets aan sport te hebben gedaan het weer op te pakken. (www.noesfiolet.nl) De reden was dat ik als lastig te profileren sollicitant zelf al inschatte dat ik niet zo heel snel weer in het arbeidsproces zou gaan meedraaien, en ik wilde wat structuur gaan aanbrengen in de gedwongen sabbatical. Het oorkussen van de duivel moest nog maar even wachten.

Mijn lichaam maakte meteen al duidelijk na de eerste keer dat het heel blij was met die beslissing. Het voelde goed. Ik sport drie keer per week, en dat is voldoende. Als man op jaren moet je natuurlijk wel realistisch blijven, en niet het onmogelijke verwachten. Er is een jongen op de sportschool die ik ervan verdenk dat hij organen uit zijn lichaam heeft laten verwijderen, niemand heeft zo'n taille, maar het kan ook komen omdat hij zo'n 30 jaar jonger is. Daar moet ik me niet mee meten, en ik doe het ook gewoon voor mezelf, ik had en heb niet een bepaald doel voor ogen anders dan wat fitter worden en waar mogelijk iets strakker. Daarnaast geeft die drie keer precies de juiste hoeveelheid endorfine af om vrolijk en positief in het leven te blijven staan. Een leven als bankaardappel doet je toch wat chagrijniger en ontevredener naar de wereld om je heen kijken.

Ik vond het na een jaar een mooi moment om eens te wegen en te meten. Ik merkte wel dat er gaandeweg wat af was hier en daar, maar ik had geen idee hoeveel kilo en centimeter het zou zijn. Ik was best verbaasd dat er ongemerkt in totaal 9 kilo en 14 cm taille minder zijn dan toen ik begon, en dat met maar drie keer per week in de weer zijn. Met meer sporten zou het resultaat beter zijn geweest, maar als man aan het begin van zijn schemerjaren vind ik het best zo, en je moet als ouder mens ook niet te dun willen zijn. Ik ga lekker door met sporten en ook als ik weer aan het arbeidzame leven ga deelnemen blijf ik het sporten trouw, het is niet alleen lichamelijk maar ook mentaal gezond.