Het was wederom nogal een weekend, en opnieuw niet voor mij, ik had zaterdag de radio uitzending en ben 's middags even bij mijn moeder op visite geweest, om zondag fijn laag profiel te houden na een drukke week, want ja, ook als arbeidsloze kun je het druk hebben. Het was meer mondiaal gedoe.
Allereerst natuurlijk het feit dat niets de feestvreugde van een nationale feestdag meer verhoogd dan een kernproef, dat weet een kind. Ik denk dat het de stemming op de aankomende Koningsdag zeker zal verhogen als de Nederlandse regering daartoe besluit. Maar nu was het feest in Noord Korea, waar Kim Jong-Un, je weet wel dat opwindpoppetje met een panda-achtige gestalte, de dictatoriale scepter zwaait. Dan is het different koek. En hoewel Donald Trump bij zijn aantreden had beloofd zich niet zo veel in buitenlandse kwesties te mengen, America first, America first, America first, weet je nog, heeft hij, nog geen 3 maanden na zijn inauguratie opdracht gegeven om 59 Tomahawk- raketten op Syrië te laten neerkomen. In een persconferentie vertelde hij trots dat ze Irak hadden gebombardeerd, een journalist verbeterde hem: 'Syrië'. 'Ja...Syrië' zei Donald toen. En ik dacht: 'God sta ons bij'. Vervolgens werd Afghanistan gebombardeerd met de grootste bom die de VS heeft op nucleaire wapens na, de Massive Ordnance Air Blast die nog nooit eerder is ingezet. En nu met de dreiging van de pandabeer om een feestelijke kernproef te houden afgelopen zaterdag, lag Donald weer op ramkoers met Noord Korea. Best druk bezig voor iemand die niet zo'n behoefte had zich met alles wat er in de wereld gebeurt te bemoeien.
Dus ik vroeg me af of dit weekend de Derde Wereldoorlog dan al zou beginnen, maar dat is nog even uitgesteld, want tot grote teleurstelling van de feestgangers is er geen kernproef geweest. Maar de volgende feestdag van het land waar het leven eigenlijk één groot feest is, kondigt zich al weer aan, 25 april wordt de verjaardag van het Volksleger gevierd, en dan zou zo'n kernproef natuurlijk de kers op de taart zijn.
Ondertussen is dit weekend met een nipte meerderheid de natte droom van de Turkse dictator Recep Erdoğan waarheid geworden. Hij kan een presidentieel systeem invoeren waarin hij alle uitvoerende macht krijgt, en nog meer heel enge dingen. Hij won met 51%, maar ja, Brexit was ook niet met volle overtuiging gekozen en gaat ook door. Bijzonder is wel dat de Turkse diaspora, die dus geen last hebben van zijn dictatoriale bewind, met grote meerderheid voor 'ja' hebben gekozen. In Frankrijk met 63%, in Duitsland met 63,8%, in Nederland met 67,8%, Oostenrijk 71% en in België maar liefst met 78,5%.
In Turkije zelf geeft de uitslag wel aan dat men zeer verdeeld is, en de dikke dame heeft wat betreft de 'nee'-stemmers nog niet gezongen. Er zijn berichten over intimidatie en fraude, wat natuurlijk iedereen ook wel had verwacht. En zou het andersom zijn geweest, dat Recip met 49% had verloren dan had hij zich daar ook zeker niet bij neer gelegd.
Het zal nog lang onrustig blijven in Turkije en in de regio rond Noord Korea.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten