Rollercoaster

Nadat mijn moeder in de nacht van dinsdag op woensdag in het hospice was overleden, kwam ik zo rond 5 uur in de ochtend weer thuis. Ik ben wel in bed gaan liggen en zal even weggedommeld zijn, maar echt geslapen heb ik vanzelfsprekend niet. De rollercoaster waarin ik me sinds zaterdag 6 mei bevond denderde door. Ik had besloten om me over te geven aan alles wat er stond te gebeuren, zo had ik 's maandags al alle afspraken die in het verschiet lagen afgezegd, ik wilde alleen met mijn moeder bezig zijn en al het andere even parkeren.

Omdat mijn moeder aanvankelijk weer terug zou gaan naar hetzelfde revalidatieadres waar ze na haar eerste operatie ook was geweest, was ze in een aangepaste rolstoel van hen naar het ziekenhuis gekomen, en die moest weer terug. Het was een grote rolstoel die niet in de auto ging, zodat ik woensdagochtend naar het ziekenhuis ben gegaan om de rolstoel met de metro weer terug te brengen waar ie vandaan kwam. Het was wel heel raar om dat te doen hoor, in die rolstoel had ik mama eerder het ziekenhuis ingereden, en nu reed ik met een lege rolstoel er weer uit.

Er waren 2 mogelijkheden waarop mama uit het hospice weg zou gaan. Mogelijkheid 1 was op een brancard met een laken over haar hoofd, of mogelijkheid 2 met een klein ceremonieel waarbij wij ook aanwezig zouden zijn, wat bestond uit dat mama al werd gekleed en in de kist gelegd en we haar met elkaar uitgeleide zouden doen. Het spreekt voor zich dat we voor het laatste gekozen hebben. Mijn zus was inmiddels naar het hospice gegaan om de kleding te brengen die mama aan zou krijgen. Ik had de begrafenisondernemer gebeld, en zij zouden om 13.00 uur in het hospice zijn, en wij dus ook. Het was mooi en goed om het op deze manier te doen. 's Avonds de toespraak voor mama geschreven.

Donderdagochtend om 9.00 uur kwam de begrafenisondernemer om de uitvaart te bespreken. Mijn zus had al tegen me gezegd dat als je van de gebruikelijke periode tussen overlijden en uitvaart uitging het op mijn verjaardag zou plaatsvinden. Hoe ik dat vond? Ik wist het niet zo goed, ik doe nooit iets aan m'n verjaardag, en ik wilde ook geen moeilijkheden maken. In eerste instantie kwam de begrafenisondernemer ook met de datum van mijn verjaardag, maar toen hij dat vernam, besliste hij resoluut dat zulks niet ging gebeuren; 'Dat moeten we niet doen'. Vandaar dat mama's uitvaart woensdag 17 mei is. Het was een aardige man en ik had al muziek en een tekst voor de kaart uitgezocht dus het verliep allemaal heel soepel. 's Middags al kwam hij de kaarten brengen, en ik had de enveloppen eerder van hem gekregen en kunnen schrijven. Na zijn vertrek hebben we ook bloemen uitgezocht voor mama.

Nu doet zich wel de uitzonderlijke situatie voor dat ik in de brievenbus zowel condoleancekaarten als verjaardagskaarten vind. Dat is niet erg, beiden zijn vanuit het hart en welgemeend verstuurd. Het geeft mij een onverwacht verrassingselement wat er uit de enveloppe komt. Ik etaleer ze wel apart.

Alles wat voor nu geregeld moest worden is geregeld. De rollercoaster is voor een moment wat rustiger, hoewel er op de rollercoaster van emoties geen peil te trekken valt, ik heb me daar ook maar aan overgegeven, het komt zoals het komt. Omdat het zondag moederdag was, ben ik naar haar toegegaan, ik wilde dat graag en ik wist dat ze haar nu helemaal netjes hadden gemaakt. Ik ben blij dat ik het gedaan heb, want ze ziet er heel vredig uit net alsof ze slaapt. Vandaag ga ik nog een keer bij haar langs en mijn zus komt ook, dan zijn we nog één keer samen met mama voordat woensdag het definitieve afscheid daar is.