La ch'tite famille

Vriendin Talitha werkt sinds kort niet zo ver bij mij vandaan, zodoende zien we elkaar wat vaker, en als er een afspraak met een vriendin geen doorgang kan vinden, maar het hotel naast haar werk al geboekt is, dan is dat in een oogwenk omgezet in een afspraak met mij. Niet van dat benauwde. We waren er al gauw uit dat we wel naar de film wilden, en Talitha had zin om eens bij Hotel New York te eten, wat mij meteen enthousiast deed zeggen dat we dan naar bioscoop LantaarnVenster konden gaan want dat zit net als Hotel New York op de Wilhelminapier.

We konden fijn buiten zitten, in de schaduw, dat was wel een vereiste, en omdat het aan het eind van de pier gesitueerd is stond er een lekker briesje. De dame die ons hielp herkende me en wist mijn naam en vertelde dat ze elf jaar geleden ook bij V&D had gewerkt als zaterdaghulp op de afdeling kindermode. Altijd leuk om een bekende tegen te komen, alleen had ik geen idee wie zij was, dat ligt heel erg aan mij, omdat ik slecht ben in het onthouden van mensen. Ze heeft ons uitstekend geholpen en we hebben heerlijk gegeten en ons in de verwennerij gestort door te besluiten met een cocktail of twee. Het drinkt weg als limonade, maar dat is het niet. Onderhand was het tijd voor de film.

LantaarnVenster is sinds kort mijn favoriete bioscoop, er draaien net wat andere films dan wat mainstream is en dientengevolge komt er ook een ander publiek. Je loopt hier, zeg maar, niet wadend door het popcorn. De film die we gingen zien was 'La Ch'tite Famille'. Een Franse humoristische film van Dany Boon die zelf ook het hoofdpersonage Valentin speelt, en prettig ogende man die het gemaakt heeft als designer van meubels en zich in de hoogste kringen begeeft. Hij heeft altijd gezegd dat hij wees is, maar dat is om zijn komaf te verdoezelen. Hij komt namelijk uit een Noord Franse Flodder-achtige familie, zonder de platvloersheid, maar ze wonen op een autokerkhof in een bouwvallige caravan en spreken met een Ch'ti-accent. Deze familie, zijn moeder, broer en schoonzus, komen hem op zijn overzichtstentoonstelling opzoeken, wat zijn zorgvuldig opgebouwde imago volledig overhoop haalt.

Maar het verhaal begint pas echt als Valentin een ongeluk krijgt, in een coma belandt en wakker wordt met geheugenverlies. Hij denkt dat hij weer zeventien is, weet niks meer van zijn huidige leven inclusief zijn vriendin en spreekt plotseling weer in zijn afgeleerde Ch'ti-accent. Zijn vriendin Constance, gespeeld door Laurence Arné, die trouwens een zeer sterke gelijkenis vertoont met Tooske Ragas, blijkt minder verwend en oppervlakkig te zijn dan ze aanvankelijk lijkt, en ontpopt zich als een doortastende vrouw die Valentin bijstaat en zelfs Ch'ti leert om met hem te kunnen blijven praten.

Het is een leuke film, met hilarische momenten die veelal door de taalverschillen komen. De Noord-Franse familie wordt zeer vet aangezet als een soort neanderthalers wat soms iets te slapstickachtig is, maar al met al hebben we erg van de film genoten. Leuk, feel good en humor, heerlijk voor een (te) warme donderdagavond.