Toen was geluk ... #13

Met auto's heb ik niet zoveel, ik heb ooit eens mensen naar adem doen happen van het lachen in een combinatie van ongeloof en medelijden toen ik in een geleende auto van een vriendin bij hen op bezoek kwam en op de vraag 'met wat voor auto ben je gekomen' ik het kentekenbewijs erbij moest pakken omdat ik geen idee had. En ik weet het nu ook niet meer, onderhand hebben ze alweer een ander trouwens.

Als kind kon ik feilloos automerken herkennen, en toen mij gevraagd werd hoe ik dat dan allemaal wist, antwoordde ik dat ik het aan de wieldoppen zag, en dat was ook zo. Een detailkennis die blijkbaar gaandeweg verloren is gegaan. Ik ben zelf in het bezit geweest van een aantal auto's de eerste was een Toyota Celica, daarna een BMW, toen weer een Toyota maar ik weet niet meer wat voor type, vervolgens een witte auto waarvan ik het merk niet meer weet (ik dacht een Ford of een Opel) en als laatste een Smart. Zoals al eerder gezegd vind ik autorijden ook niet zo heel erg leuk en ervaar ik het niet hebben van een auto niet al een gemis. Het is vaak wel makkelijker dan het openbaar vervoer, maar aan de andere kant zit er ook wel een aanmerkelijk kostenplaatje aan een auto.

Voor één auto uit mijn jeugd had en heb ik een zwak: Citroën 2CV, of zoals hij in Nederland bekend werd: de Lelijke Eend. Ik heb neiging om juist toe te trekken naar de verschoppelingen, de zielepoten, de uitgestotenen. En op autogebied was dat in mijn jonge jaren de Lelijke Eend, die werd door velen niet voor vol aangezien. Er waren mannen (het zijn altijd mannen die dat soort dingen doen) die een Eend op de weg inhaalden en brood voor de auto neergooiden. Ik denk dat er een apart plaatsje in de hel is voor hen. Ik wil meteen wel even aantekenen dat de Eend in de bestelauto variant de eerste auto was waarmee de Wegenwacht ging rijden en wel vanaf 1959 t/m 1973. Daarvoor reden ze op motoren.

Ik had een klasgenoot en tevens buurtgenoot wiens vader bij Citroën werkte, en die had een van de Eend afgeleidde Dyane, daar heb ik wel eens in mogen meerijden, en ik heb ook in een échte Eend mogen meerijden als kind. Het waren geloof ik vrienden van mijn zus waarmee we een dagje uit gingen. Ik moet ongetwijfeld met blossen op mijn wangen hebben gezeten. De productie van de Eend heeft gelopen van 1949 t/m 1990. In Nederland werd de Eend, als eerste exportland, in 1952 geïntroduceerd.

Ook in Duitsland (Ente) en Tsjechië (Kachna) wordt de 2CV 'Eend' genoemd. In België 'Geit' of 'Wippertje' en in Engeland 'Tin Snail'. En ook in Frankrijk, het land van herkomst, heeft de 2CV een bijnaam: 'La Deuche'. Heden ten dage is de Eend een cultvoertuig en mag zich scharen tussen andere auto iconen als Volkswagen Kever, Morris Minor, Mini en Fiat 500. En ja, al deze auto's heb ik als jongmensch, net zoals de Eend,  zien rijden door de straten van Den Haag.