Ik forens omdat ik deze week de kat van vrienden mag verzorgen die op een welverdiende vakantie zijn. Normaal zou een buurvrouw worden ingezet, maar die is juist ook deze week van huis. Ik vind het fijn om het voor hen te kunnen doen, op deze manier plukken zij ook vruchten van mijn beschikbaarheid op dit moment. Des morgens begeef ik me in de ochtendspits in de metro, waarbij ik het gelijknamige krantje weer eens kan lezen en daarbij constateerde dat het niet meer de krant is die het ooit was in de tijd toen ik deel mocht uitmaken van het meningenpanel. En in de namiddag maak ik dezelfde rit nogmaals. Had je dan niet tijdelijk hun woning kunnen betrekken?, zal de vraag zijn die op veel lippen ligt. Ja, maar ik slaap, zoals onderhand wel bekend, het liefste in mijn eigen huis, en ik vind het geen vervelende rit om te maken.
De kat in kwestie en ik zijn instant vriendjes, hij begrijpt natuurlijk ook wel dat ik de hand ben die voedt, maar toch, er moet ook geknuffeld en gespeeld worden. Als hij aan zijn eten begint maak ik zijn sanitair schoon, en daarna is het tijd voor jolijt. Het zijn fijne momenten alleen de kat en ik, het geeft een soort zen-gevoel, helemaal in het nu. Hij geeft zelf aan waar ie zin in heeft, de ene keer is dat flink kroelen met soms de borstel erbij, de andere keer spelen met muisjes, balletjes en andere dingetjes van zijn speelgoedassortiment. Hij geeft ook aan wanneer ik wel weer weg kan gaan. Hij gaat dan op zijn stoel zitten met een blik van 'ik ben voldaan nu, je bent momenteel niet meer nodig, je kunt wel gaan'. En dan forens ik weer terug naar huis.
 |
| Onderweg mooie uitzichten. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten