Jouw ogen

Robert Long, de grote tekstschrijver, componist en zanger, veel te vroeg overleden, maar wat heeft hij een prachtig oeuvre nagelaten met nagenoeg alleen maar pareltjes. Eén van de nummers waar ik het niet droog bij houd is een lied van zijn album 'Voor Mijn Vrienden" uit 1992 getiteld "Jouw Ogen".

Jouw Ogen

Je bent al zolang dood dat ik je niet meer mis

Het is verwerkt, geaccepteerd en weggesleten

Alleen je ogen heb ik nooit kunnen vergeten

Ze waren... ik kan niet zeggen wat het is

Je kon zo kijken met die wonderlijke ogen

Alsof je zien kon wat er omging in mijn ziel

En ik wist nooit of wat je waarnam

Jou in feite wel beviel

Of dat je binnen in me las

Hoe groot de chaos daar soms was

Als ik je, zwak en laf, met iemand had bedrogen

En toen jouw ogen mij allang hadden verlaten

Nooit meer een glimlach of een knipoog, zelfs geen blik

Liep ik nog altijd hardop tegen je te praten

Daar was ik zo op ingesteld

Ik had nog zoveel niet verteld

Die eerste maanden leek ik echt wel niet goed snik

Je bent al zolang weg dat zelfs de spijt verdween

Al ben je dikwijls nog aanwezig in mijn dromen

We zijn weer jong - de desillusie moet nog komen

Je bent zo mooi en je kijkt lachend door me heen

Ik laat je kijken, want ik heb nog geen geheimen

We zijn bezeten van het leven en elkaar

En bij 't ontwaken denk ik droevig:

Was die droom nu nog maar waar

Dan zou het anders zijn gegaan

We hadden meer ons best gedaan

En wie weet was jij misschien dan nog wel bij me

Maar toen jouw ogen mij voorgoed gingen verlaten

Hield ik je hand vast tot je blik tenslotte brak

't Leek of je sliep, of we de dood alweer vergaten

Ik heb je ogen dichtgedaan

En ben toen voor het raam gaan staan

En keek naar buiten

En ik voelde me een zak

Alleen je ogen heb ik nooit kunnen vergeten

Ze waren......

© Robert Long