Het was een van te voren al bekende activiteit in de vakantie, het uitzoeken van de ansichtkaarten, het kopen van de postzegels, en tijd inruimen om de kaarten te schrijven. Het adressenboekje met adressen van de familie en vrienden had je van thuis meegenomen. Op het kaartje moest natuurlijk staan hoeveel graden het was, want Nederlanders hebben over het algemeen een zon- en warmtefetisj, daarnaast een klein verhaaltje over het lekkere eten en het fijne hotel. Zaak was wel dat je de kaartjes aan het begin van de vakantie schreef en op de bus deed, anders kon het zomaar zo zijn dat je al lang en breed weer terug was eer dat ze hun bestemming hadden bereikt. Ik weet nog dat we thuis, net als met kerst, rond de vakantietijd ook een hele slinger met kaarten hadden hangen van vakantie vierende familie en vrienden.
En wat we nu middels sociale media doen is eigenlijk hetzelfde, ik zie iedere zomer dat mensen de temperaturen niet alleen van hun vakantieadres, maar ook hier in Nederland meedelen, terwijl als het in Brabant, Drenthe en Flevoland bloedverziekend heet is, is het dat bij mij ook. Nu schrijven we niet alleen dat het eten lekker is, we krijgen er gelijk beelden bij. Jammer is wel dat er mensen zijn met een, laten we zeggen, wat negatieve inslag die hoe leuk het ook is, altijd wel iets op kunnen noemen wat minder of niet leuk is en daar dan niet hun schouders over op halen, maar vinden dat het benoemd moet worden in plaats van het weg te strepen tegen al het fijne wat er tegenover staat. Ik neem zulks altijd in verwondering tot me.
Toch waren die kaartjes erg leuk. Ik heb in de berging nog een hele grote doos vol met kaarten verstuurd door familie en vrienden van vroeger van hun respectievelijke vakantieadressen. Sommige van de afzenders zijn niet meer onder ons en dan is zo'n kaartje wat een leuk gebaar was ineens een kleine schat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten