Toen was geluk ... #26

'Je smaak verandert met de jaren' kon mijn vader op constaterende toon zeggen, en als jongmens kon ik me niet voorstellen hoe ik de dingen waar ik toen van gruwelde ooit wel zou eten. Maar nu weet ik als geen ander hoe hij daar gelijk in had. Ik moet regelmatig aan zijn profetische woorden denken als ik 's avonds mezelf plotseling, rode kool, bruine bonen of zoals van de week boerenkool zie maken en ook daadwerkelijk eten, en het nog lekker vind ook. Terwijl mijn moeder als we dat thuis aten voor mij steevast iets anders, lees: spinazie, maakte. Ze moesten me nu eens zien, gaat er dan door mijn hoofd.

Andersom kan ook, dingen waar ik vroeger dol op was, moet ik nu niet meer aan denken, en dat heb ik dan vooral met snoepgoed. Ik ben nog wel een zoetekauw, maar niet meer zo als toen ik kind was. Als ik aan Lange Jan kauwgom denk of aan Fruittella snoepjes, dan trekt mijn mond alleen al bij de gedachte aan hoe mierzoet dat was samen. Er is nog wel een leuke anekdote over de Fruittella snoepjes. In mijn tijd kostte zo'n rolletje een kwartje, bosbessen was mijn favoriet. Ik mocht van oom Ton een rolletje Fruitella kopen, en hij hield mij een kwartje voor maar ook een gulden, en legde uit dat ik voor die gulden wel vier rolletjes kon kopen. Dat ging mijn kinderverstand te boven, en dan, vier rollen Fruitella was in mijn optiek een duizelingwekkende niet te bevatten hoeveelheid, dus koos ik voor het kwartje, omdat ik zeker wist dat ik daar een rolletje voor kon kopen. Toen was al duidelijk dat ik nooit een groot ondernemer zou worden.

Ook kan ik me nog de zoete Donald Duck kauwgom herinneren mét in het pakje bijgevoegd een klein Donald Duck stripje. Ik moet trouwens helemaal niks meer van kauwgom hebben. Dat educatie en snoep hand in hand konden gaan bewezen de ijsbonbons waar altijd een spreekwoord of gezegde op de wikkel stond. Iets anders wat ik nu niet meer weg krijg, maar vroeger meer dan heerlijk vond, zijn koetjesrepen. Dat was helemaal geen chocolade, maar cacaofantasie. Chocolade (melk) vind ik nu nóg heerlijk. Mijn oma van moederskant bracht bij haar bezoek altijd een klein reepje Verkade chocolade mee.

Weer een kleine snoepsituatie met oom Ton en tante Jopie betreffende een Bros-reep. Nu ben ik dol op chocolade met nootjes, maar als kind vond ik dat vies. We waren ergens heen op weg in de auto van oom Ton toen tante Jopie mij een Bros-reepje aanbood. Ik zag bobbeltjes en vroeg licht in paniek: 'Zitten daar nootjes in?' Tante Jopie zei van niet. "Ja maar die bobbeltjes" antwoordde ik niet overtuigd. 'Dat komt omdat ome Ton de nootjes er vanmorgen allemaal heeft uitgehaald omdat jij dat niet lust'. Dat antwoord vond ik zeer plausibel.

Om met een warme maaltijd harlekinade te eindigen: Als kind lustte ik geen uien, maar wel hutspot (peen en uien) maar dat kwam omdat mijn moeder de uien er altijd weer uithaalde....tenminste, dat zei ze, en als kind geloof je dat. Buurvrouw tante Stien was op haar wekelijkse maandagbezoek bij ons en vertelde 'Ik heb vorige week peen en uien gegeten en dat smaakte helemaal niet'. 'Heeft u de uien er dan ingelaten?' vroeg ik haar. 'Ja natuurlijk' reageerde ze verbaasd. Maar ik zag niet dat mijn moeder achter mijn rug richting tante Stien wild 'nee!!' aan het gebaren was. Tante Stien begreep het en ging er in mee, berustend zeggend dat dát het dan wel geweest moest zijn. Ach ik was zo'n goedgelovig kind, en nog steeds wel, al ben ik door schade en schande wel iets wijzer geworden.