Generatieschaamte

Sammy Davis Jr. zong het in 1972 tegen de jeugd van toen, die zo sinds halverwege de jaren zestig een eigen plek eisten in de samenleving en het belangrijk vonden dat hun stem werd gehoord:

I am over 25, but you can trust me

I can understand just how you feel

I am over 25, but trust me

I've shared with you kids the same ideas

I once chased the same dreams you're pursuing

Just like you, I heard the flowersong

I did everything that you are doing

So I won't put you down and say that you're wrong

Inlevingsvermogen, kom daar nog es om. De jongeren van toen hebben nu de pensioengerechtigde leeftijd bereikt, Ze hadden de wind mee qua werk, economie e.d., de bomen reikten tot aan de hemel en het was en is ze van harte gegund. Nu zijn ze zelf oude van dagen en plukken ze de vruchten van waar ze destijds voor gestreden hebben, alleen het zou gezien de situatie waarin de wereld verkeerd qua klimaatcrisis best een tandje minder kunnen. De jeugd van thans roept opnieuw met klem op om aan de toekomst te denken, hún toekomst. 

Daar hebben veel mensen van mijn generatie en ouder geen oren naar. De boze witte mannen en vrouwen die het zoveel beter hebben nu dan de generaties voor hen willen niets inleveren aan hun gemak en comfort om over eventuele financiële opofferingen nog maar te zwijgen. Sommigen winden zich er zo over op, dat het graf waar ze naar op weg zijn daardoor eerder zal worden bereikt vanwege hoge bloeddruk en hartklachten. Ik krijg als middelbare witte man hierdoor last van generatieschaamte, zeker als ik zie hoe zij zich middels sociale media hierover uiten. Velen hebben zelf één of meerdere kinderen bij elkaar gecopuleerd, die zich ook weer hebben vermenigvuldigd, maar blijkbaar gunnen ze hen ook geen betere toekomst dan zoals het er nu naar uitziet als we op dezelfde voet door blijven gaan. 

Nee, niet alle mensen met het eind in zicht kan het geen ruk schelen, ik zelf ben ook over 25, way over zelfs, en ik kan me zo goed verplaatsen in de jongeren van nu, en zo zijn er gelukkig wel meer. En nee, ook niet alle jongeren maken zich druk om de toekomst, velen kijken niet eens verder dan overmorgen, maar zij die opstaan verdienen het om gehoord te worden en niet te worden weggezet als verwende zeurderige kinderen, door de chagrijnige egoïstische bejaarden van nu, voor wie het doemscenario toch niet geldt omdat ze dan allang dees aartkloot hebben verlaten. Vanwege haar asperger komt de zestienjarige klimaatactiviste Greta Thunberg net even iets anders over dan wat men gewend is, maar dat maakt haar boodschap en haar inzet niet minder belangrijk. Het is nogal 'in your face' en dat kunnen sommigen niet zo goed handelen. Wat er dan door deze ouderen op social media wordt geplaatst over haar, een, ik zeg het nog maar eens, zestienjarig meisje, is de 21e eeuw versie van hooivorken, fakkels en schandpaal. 

Ik merk dat nu de klok al is begonnen met twaalf uur slaan men hier in Nederland eindelijk in actie komt, na de conclusies van commissie Remkes kan het ook niet anders. En er is een, overigens zinloze, impeachmentprocedure gestart tegen de boze witte oude man en klimaatcrisisontkenner pur sang Donald Trump, iets wat ik al had verwacht binnen een half jaar na zijn aantreden, maar goed beter laat dan nooit. Ook zijn gekke twin Boris Johnson is duidelijk over zijn houdbaarheidsdatum heen. Daarnaast de wereldwijde protesten van jongeren die terecht aandacht vragen voor hun toekomst (vandaag ook in Den Haag). Het is allemaal net op het laatste nippertje maar beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald. Ik blijf hoop houden!