Quotum

Ik ken een vrouw die hoogopgeleid is en dat zo nu en dan even benoemd in de conversatie, dat gaat dan meestal in de trant van: "Ik ben ook hoogopgeleid, maar...", meestal volgt er dan een voorbeeld over hoe zij zo anders denkt over bepaalde zaken, waar haar mede hoogopgeleiden met enig dedain op neerkijken. Vaak betreft het minder hoog- of zelfs laagopgeleiden. Het grappige ervan is dat ze op die manier haar betrokkenheid wil laten zien, maar het heeft, onbedoeld waarschijnlijk, ook een bepaalde benevolente wat ontwikkelingshulpachtige toon. Door de intonatie die ze dan bezigt lijkt het alsof ze het over onmondige kinderen heeft, waarvan zij zo heel duidelijk denkt te weten hoe die zich voelen e.d.. Ik vind het aandoenlijk lief, vooral ook omdat ze daarnaast qua huis-, tuin-, en keukendingetjes dan weer haar beperkingen kent.

Voorop moet ik wel vertellen dat ze de status van hoogopgeleide en de daaruit voortkomende carrière helemaal zelf voor elkaar heeft gekregen door gewoon hard te studeren en zich steeds verder te ontwikkelen. Haar vrouw-zijn heeft haar nooit in de weg gestaan, noch heeft het haar geholpen. Ze is daar gekomen waar ze nu is door haar kwaliteiten.

Nu zal ik de laatste zijn die discriminatie van vrouwen in het bedrijfsleven in twijfel zal trekken, de feiten daaromtrent liegen niet, maar of het quotum van 30 procent vrouwen voor de raad van commissarissen van beursgenoteerde bedrijven zoals de Sociaal Economische Raad dat bepleit een goede ontwikkeling is waag ik te betwijfelen. De SER wil zover gaan dat als een beursonderneming niet aan het quotum voldoet, alle nieuwe benoemingen van mannelijke toezichthouders nietig moeten worden verklaard, zodat die plekken dan open blijven. Het kan dan dus voorkomen dat meneer Veerkamp en mevrouw van Dongen solliciteren voor een functie, en hoewel blijkt dat mevrouw van Dongen duidelijk haar meerdere moet erkennen in meneer Veerkamp, zij tóch wordt aangenomen om maar aan het quotum te voldoen. Welke vrouw, of laat ik het breder trekken, welk mens wil op die gronden worden ingehuurd als een soort bedreigde diersoort? Je wilt toch worden aangenomen op je competenties? De door mij eerder ten tonele gevoerde vrouw zou dat absoluut weigeren, en terecht.

Maar goed, de SER maakt zich er erg druk om, vooral ook kijkend naar de andere landen in Europa, maar dat zijn dan vaak ook landen waarbij andere zaken, zoals kinderopvang en zwangerschapsverlof (m/v) e.d. veel beter geregeld zijn dan hier. En laten we het onderkennen, er zijn in ons land heel veel vrouwen die ook gewoon niet willen of hebben die ambitie wel, maar willen tegelijkertijd overblijfmoeder zijn en bij elk kuchje van het Gewenste Kind thuis kunnen blijven. Tegelijkertijd wordt er in onze maatschappij heel vreemd opgekeken naar mannen die ervoor kiezen om parttime te werken terwijl hun vrouw een topfunctie in het bedrijfsleven heeft. Daar moet je natuurlijk schijt aan hebben, maar Nederland loopt wat dat betreft wat achter ten opzichte van bijvoorbeeld de meeste Scandinavische landen.

De SER richt zich alleen op de top van het bedrijfsleven, maar ik vind dat je het dan moet doortrekken. Wat is het quotum van vrouwen in de stratenmakersbranche? Hoeveel vuilnisvrouwen zijn er ten opzichte van vuilnismannen is de verhouding daar al 30/70? Bij mij in de straat wordt er nu door bouwvakkers gewerkt aan het duurzaam maken van de woningen. Nul vrouwen! De enige vrouw is de duurzaamheidsprojectbegeleidster, die bij de mensen thuis komt voor uitleg en een praatje maar niet zelf hakt, breekt, schuurt, verft en sjouwt. En andersom, hoeveel procent vroedmannen zijn er? Er zijn receptionisten en schoonheidsspecialisten, maar hoeveel procent? Meer dan 60 procent van de rechters in Nederland is vrouw, moet dat niet worden teruggeschroefd? Of zullen we gewoon de beste man/vrouw voor de job aannemen, en dat mag best onder toezicht van deze of gene om elke vorm van discriminatie van vrouwen op de arbeidsmarkt tegen te gaan. En accepteer daarnaast mensen, zowel mannen als vrouwen, die hun bestaansrecht niet ontlenen aan hun werk, zij willen gewoon leuk emplooi en meedraaien in de maatschappij, maar niet ten koste van alles.